Vic Grote evalueerde alle aanmeldingen voor de Islandx Game persoonlijk.
Hij was drie jaar geleden op het idee gekomen voor deze show. Het had
hem meer dan twee jaar gekost om het geheel op poten te zetten. En nu
bijna 9 maanden geleden was het werkelijkheid geworden. Ze hadden
inmiddels meer dan 35 shows uitgezonden en Vic kreeg het gevoel, dat ze
de fouten er nu wel uit hadden. Er zouden nog een paar shows nodig zijn
om alle plooien glad te strijken, maar het geheel zag er al fantastisch
uit.

Het was een interessant om te zien, hoe hij tot die show was gekomen.
Hij was opgegroeid in Venray en was gelijk al een van de speciale
kinderen op school, met goede resultaten, maar geen meisje die naar hem
omkeek. Hij deed niets aan om zijn imago te verbeteren, ook niet toen
hij later afstudeerde in computerkunde aan de TU te Eindhoven.

Na zijn afstuderen begon hij te werken in waar hij goed in was en daar
de belangrijkste business voor hem, het maken van computergames. Na een
paar jaar kwam hij met een idee voor een nieuw computerspel, maar de
firma waar hij voor werkte wilde er niet aan. Het zou te duur worden en
ze verwachtten weinig opbrengsten.

Vic wist, dat hij het wel kon ontwikkelen en succesvol maken. Hij was
bijna 25 jaar, was alleen, dus verder geen belemmeringen. Hij begon
zijn eigen ontwikkelingsstudio: Grote Games. Het duurde bijna twee jaar
voordat het eerste spel geïntroduceerd kon worden, een spel dat alleen
over het internet gespeeld kon worden. Dit gaf de mogelijkheid om het
spel zelf te verkopen en ontving hij daarnaast ook maandelijks
inkomsten. Een jaar later waren er al twee ad-ons op de markt en was
hij de successtory van het jaar. Na twee jaar was zijn bedrijf al meer
dan een miljard euro waard. Het was zo interessant dat er gelijk een
groot softwarehouse op de stoep stond om zijn bedrijf over te nemen, en
ineens was hij weer werkeloos, maar wel met 1.8 miljard euro op de
bank.

Natuurlijk, sinds hij steeds rijker en rijker werd, werd hij ook
aantrekkelijker als vrijgezel, maar hij maakte zich geen illusies, ze
deden het niet voor hem, maar voor zijn bankrekening. Hij maakte vele
afspraakjes met mooie dames, die altijd in bed eindigden, maar hij liet
zich niet binden.

Na een jaartje de aantrekkelijke vrijgezel gespeeld te hebben keek hij
weer om zich heen, er kwam een nieuwe eeuw aan met nieuwe
mogelijkheden. Men was in voor ontspanning en seks. Natuurlijk, de
belangrijkste klanten zouden mannen zijn, wat zij wilden zien waren
vrouwen, vooral die, welke ze normaal niet konden benaderen. Vooral die
vrouwen, die eruit zagen, alsof ze te goed waren om te worden geneukt.

Dus begon bij hem langzaam een idee te ontstaan, dat later de Islandx
Games zouden worden. Het eerste probleem was een wettelijk probleem,
als een vrouw ja zegt en dan nee, zou het verkrachting worden als je
niet stopte. Dit zou de basis van het spel ondergraven, dat de
deelnemers hun mening tijdens het spel niet meer mochten veranderen.

Dat probleem loste zich ineens op toen er in de Cariben een eiland te
koop kwam. Vic kocht het voor 500 miljoen Euro. Omdat het eiland tot
geen enkele staat behoorde, gelden daar dus ook geen wetten van andere
landen. Zijn advocaten vertelden hem, dat zolang de vrouwen daar
vrijwillig aankwamen, en ze werden toegelaten om het eiland na het spel
weer te verlaten, dat er dan niets aan de hand zou zijn.

Vic noemde het eiland IslandX, en richtte de IslandX Games Inc. op.
Terwijl het spel verder werd ontwikkeld, ging Vic in zee met 4
partners, twee stille partners, een uir Rusland en een uit de USA. Dat
zou helpen om ook daar bekend te worden. De andere twee waren
ontwikkelaars van internetsites, die het mogelijk maakte om eenvoudig
rechtstreekse uitzendingen mogelijk te maken.

Na al deze voorbereidingen was het spel eindelijk klaar om het te
testen. Hij huurde 20 porno acteurs en een videoploeg en begon het spel
te testen. Deze testen duurden 6 maanden om alle regels te verfijnen en
een beslissing te maken over de twintig ronden.

Nu werd het tijd voor zijn twee actieve partners. Zij begonnen de showbekend te maken op het internet en leden te werven voor de site. Zij
begonnen met eerst enkele shows gratis uit te zenden op het net, met
als doel, dat iedereen 50 euro per maand zou gaan betalen om de
toekomstige shows te zien. Maar een belangrijk deel voor het slagen van
de show was het vinden van de goede deelnemers. De drie belangrijkste
partners waren overeengekomen dat er grote prijzen uitbetaald zouden
worden. Eerst 150.000 euro aan prijzengeld, dan nog 100.000 euro aan
productiekosten. Om de kijkers waar voor hun lidgeld te geven moesten
er 4 shows per maand komen, dus dat betekende in totaal 1 miljoen euro
per maand aan kosten.

Maar als de show echt zou lopen verwachtten ze dat er zeker 100.000
betalende kijkers zouden zijn, daarnaast zou de marketing van T-shirts
en andere gadgets nog zeker 2 miljoen per maand opbrengen. Zo zou de
hele operatie meer dan 5 miljoen per maand opleveren.

Het laatste stuk van de puzzel was het vinden van een goed presentator
duo. Omdat het geheel in het Engels zou worden uitgezonden, werd er
gezocht in de USA om daar een geschikte kandidaat te vinden. Deze zou
de show aan elkaar praten en de deelnemers op gepaste tijden
interviewen. Dat werd een moeilijke zoektocht, gerenommeerde heren
waren bang dat zo een show hun goede reputatie zou aantasten. Maar
tenslotte vonden ze Bink Humperdink. Bink had enige obscure shows
gedaan onlangs, maar die hadden nooit lang gelopen. Voor het doel, waar
ze hem voor nodig hadden was hij echter geweldig. Het was een echt over
het paard getilde klootzak, maar dat moet je wel zijn om aan een vrouw
te vragen hoe ze zich voelt als ze net in het publiek wordt genaaid.

Na Bink vonden ze ook Carol Blondy. Carol was een stoot, die er altijd
van gedroomd had om een model te worden. Ze had een prachtig gezicht,
een heerlijk lijf en een IQ van een echt blondje. En Carol was 24 en
echt blond. En zij kon mee helpen in de show als assistente van Bink.

Een deel van de game deed Vic altijd zelf, en dat was de selectie van de
spelers. Hij lette altijd op twee specifieke dingen. De mannen moesten
eruit zien als een gemiddelde man, die duidelijk geen succes had bij de
dames. De vrouwen moesten aantrekkelijk zijn en wat onschuld
uitstralen. Ze moesten vooral de tegenprestaties niet als iets
plezierigs ervaren, tenminste, dat moeten ze in het begin uitstralen.

Na alle testen duurde het nog een paar maanden, om alle camera's,
personeel en zenders in orde te krijgen, maar eindelijk na de laatste
test kon de show starten. Vic koos een huisvrouw uit Rome en een Deense
Apotheker. Ze besloten deze show niet rechtstreeks uit te zenden maar
als een proefopname te beschouwen.

De vrouw verloor 11 van de eerste 16 ronden. De blik op haar gezicht
toen ze haar kleren verloor, was fantastisch. Vic maakte een notitie,
dat er gedurende de hele show een camera op haar gezicht moest staan om
de impressies te registreren. Later, de scènes als Bink haar
interviewde, als ze werkelijk geneukt werd waren indrukwekkend. Bink
bleef maar netjes glimlachen, maar tegen de tijd dat het interview over
was lagen de mannen in de regiekamer over de grond te rollen van het
lachen.

De test had een paar fouten aangegeven. De vrouw had in meerdere spellen
geen kans, dus werden de handicaps ingevoerd om de kansen wat meer
gelijk te maken. Een vrouw, die niets kon winnen, wilde ook niet
meedoen.

Op maandag 20 januari 2003 begon de eerste directe uitzending van de
IslandX Games op het internet. Woensdag stonden er in alle kranten over
de hele wereld artikelen over de games, en op vrijdag waren de eerste
protest betogingen al. Alles was op schema. Dankzij de protesten waren
er bij de derde show al 115.000 geregistreerde kijkers.

Er kwamen zoveel aanvragen om eens bij de show aanwezig te zijn, dat de
mogelijkheid ontstond om hotels op het eiland te bouwen voor de
bezoekers. Dit gaf zelfs nog een draai aan de regels, omdat de
tegenprestaties niet meer alleen door de deelnemer, maar ook door het
publiek gedaan konden worden. Nu waren er per show rond de 3000 man,
die per persoon 2000 euro betaalden om er bij te zijn en hoopte erbij
betrokken te worden.

Na een jaar uitzenden hadden ze nu bijna 200.000 kijkers, en Vic wist,
dat de show alleen kon blijven bestaan als ze er in slaagden om de
juiste deelnemers te vinden. En nu had hij iets speciaals. Een
vrouwelijk seminarie student, die wilde deelnemen om haar opleiding tot
non te kunnen betalen met het prijzengeld. Als dit waar was, dan was
het perfect. Alles wat Vic nu nog moest doen was de juiste tegenspeler
vinden. En dat duurde niet lang. Op 8 oktober stuurde Vic een set
papieren naar Nancy. Daarnaast ging een pakketje naar Engeland, naar
een scheikundestudent genaamd Howie Marshall.

Op 8 oktober ontving Nancy haar pakketje. Er stond in dat ze was
geselecteerd als speler in de IslandX Games. Ze werd vriendelijk
verzocht om de spelregels en andere voorschriften goed door te lezen.
Als ze wilde meespelen, moest ze een bijgesloten 0800 nummer bellen.
Daar werd dan een afspraak met haar gemaakt om haar met een limousine
op te pikken op 10 oktober. Ze zou dan naar de luchthaven gebracht
worden, alwaar haar 1e klas vliegtickets klaar zouden liggen om haar
naar IslandX te brengen. Ze zou daar verblijven in het beste hotel op
kosten van de organisatie. Het spel was gepland op 13 oktober om 10 uur
lokale tijd. Als ze voor 9 oktober 14.00 uur nog niet had gebeld ging
de organisatie er van uit, dat ze niet wilde deelnemen.

Howie Marshal ontving een gelijkaardig pakketje. Howie was 1.80 mtr en
mat 78 kg. Zijn haar was zwart gekruld en hij had een acne probleem.
Hij was een briljante student, maar de vrouwelijke studentes liepen met
een grote boog om hem heen. 3 maanden had hij een vriendinnetje gehad,
maar die was weggelopen, omdat hij nergens naar toe wou omdat hij alle
tijd aan zijn studie wilde besteden. En nu was het al weer twee jaar
geleden, dat hij voor het laatst seks had gehad. Hij had precies 90
seconden nodig om het 0800 nummer te bellen.

Nancy kon niet geloven, dat ze was uitgekozen. Omdat ze er van uit
gegaan was, dat ze er niets meer van zou horen, wist ze ineens niet wat
ze moest doen. Ze ging zitten en las die verschrikkelijke regels nog
een keer. Dan dacht ze aan het feit, dat ze volgende week haar studie
moest betalen.

De prullenbak stond naast haar bed, en met de papieren in haar hand liep
ze er naar toe. Ineens herinnerde ze zich, dat dit een test van God
was. Ze moest haar geloof behouden, God wilde dat ze alles riskeerde om
haar geloof in Hem te bewijzen. Als zij haar geloof vasthield, zou Hij
ervoor zorgen, dat ze door die show kwam, zonder dat iemand haar met
een vinger zou aanraken. En zij zou dan in staat zijn om Hem de rest
van haar leven te dienen. Nancy haalde nog eens diep adem en pakte de
telefoon.

Een vriendelijke dame beantwoordde haar oproep en zei hoe verheugd ze
was dat ze de uitnodiging had aangenomen. De volgende dag stond er een
grote witte limousine voor haar deur om haar op te halen, en bracht
haar naar Schiphol, alwaar ze haar tickets vond voor een vlucht naar de
Bahamas. De eerste klasse was een verwentocht voor haar, ze at niet
veel maar de champagne Dom Perignon zorgde ervoor dat ze tijdens de
vlucht lekker lag te doezelen. Bij haar aankomst op de Bahamas stond
een jonge dame op haar te wachten. Is dit IslandX vroeg ze. Maar met
een glimlach werd ze naar de haven gebracht waar een groot jacht op
haar lag te wachten. Omdat IslandX een privé eiland is moeten we erheen
met de boot, zei ze. Dit wordt steeds beter, dacht Nancy, die nog nooit
aan boord van een jacht was geweest.

De overtochtr duurde 4 uur. Gedurende die tijd kreeg Nancy kaviaar en
nog meer champagne. Bij haar aankomst op het eiland dacht Nancy, dat
dit de manier was van God om haar te belonen voor haar deugdzaam leven.
Ze werd naar een andere limousine gebracht en naar het hotel gebracht.
Daar gingen ze haar voor naar de bovenste etage, waar ze een hele suite
voor zichzelf ter beschikking had. De hostess vertelde haar dat ze vrij
over de bar en de restaurants kon beschikken, alles op kosten van de
organisatie. Bovendien stonden vanzelfsprekend het privé strand, het
zwembad en de fitnessruimtes voor haar gratis ter beschikking.

Toen iedereen weg was liet ze zich gelukkig op het kingsize bed vallen.
Ze had zich altijd voorgesteld hoe het in de hemel zou zijn, en nu was
ze er. De volgende twee dagen waren alsof ze in een droom leefde.
Iedere dag ging ze naar het strand, witte stranden, wuivende palmbomen,
blauwe oceaan. Ze had nog nooit een oceaan gezien. Het eten was
fantastisch en ze mocht zelfs winkelen in die prachtige boetieks in het
dorpje op kosten van de organisatie.

Op zondagavond kwam ze ineens weer terug op aarde. Een aardige jonge man
bracht haar papieren om te tekenen. Papieren, waarin stond dat ze
regels had gelezen en begrepen. Bovendien werd haar er nog op gewezen,
dat als ze weigerde om te spelen, zij alle gemaakte kosten diende te
vergoeden. Haar rekening stond nu al op 6489,-- euro.

Nancy aarzelde niet een moment. Zonder echt goed te lezen tekende ze de
papieren. De vriendelijke jonge man bedankte haar en ging weg. Ze had
niets te vrezen. Dit was een beloning van God. Hij zou voor haar
zorgen.

Maandag morgen om 7 uur ging de telefoon. De hotelmanager meldde haar,
dat de limousine over een uur voor de deur zou staan. Ze hoefde zich
geen zorgen te maken over make-up en haar, dat zouden ze op de site
voor haar doen. Nancy trok snel wat aan in ging naar beneden.

Om 8 uur reed de wagen voor en werd ze naar de site gebracht. Een dame
bracht haar naar haar kleedkamer. Daar wachtte al een kapster en een
make-up assistente. En ineens zag ze iets wat haar zorgen baarde. Aan
de kapstok hing een tweedelig badpak. Het was geen inimi bikini, maar
toch. Nancy herinnerde zich er nog een keer aan, dat ze vertrouwen in
Hem moest hebben en trok het aan.

Het was nu 9.55 uur. Nancy werd naar een lange gang geleid. Aan het
einde van de gang was een dubbele deur. Boven de deur hing een klok.
Als die klok exact 10 uur aangaf moest ze door die deur lopen. Dit was
haar laatste kans om van gedachte te veranderen. Als ze door deze deur
liep, zou het spel beginnen en kon ze zich niet meer terugtrekken.
Nancy gebruikte de laatste 5 minuten om te bidden. Ze vroeg kracht aan
God en voldoende geloof, zodat ze hem waardig zou zijn. Ze was nog
steeds aan het bidden toen ineens de gong klonk. Nancy keek omhoog naar
de klok: 10 uur

Ze nam nog een diepe ademteug. Het zal goed gaan, God zou haar
beschermen. Nancy opende de deur en ging erdoor.