Om eenentwintig hadden we afgesproken, of eigenlijk: eenentwintignulnul. En nu was het eenentwintignulvier. Doel: neuken en pijpen. Reden: het geloof om de eenzaamheid te verzuipen in lichaamsvocht. Oorzaak: de illusie het verlangen tegemoet te komen door een lijfelijk contact aan te gaan. Het voorspel begint al met het klikken op Netscape. Vervolgens begint de mijne in gespannen toestand te stressen zodra Sexplanet Vraag en Aanbod download via een Internet shortcut. Mijn hart klimpt in mijn keel bij het verschijnen van de digitale etalage van advertenties waarachter mogelijk een vrouw zit die het met mij wil doen.
De doorverwijzing naar een homepage levert soms al het eerste voorvocht af. Vanaf hier doet elk beeld, elk woord, elke chat wonderen, mijn kortstondige wonder waarvoor de mensheid het woord seks bedacht heeft. Waar normaal een chat eindigt met even vegen, nu had ik mijn mailadres gegeven. Zodoende, precies drieëntwintig uur zeventien minuten later, spraken we in A'dam af. Dus op weg naar de Internetteef, langzaam naderend, zag ik het goedkope silhouet van patserige liefde, seks. Laarzen tot aan de schaamlippen, dacht ik, want haar rok bleef boven haar knieën steken. Een oranje hemd, geen okselhaar, wel coupe du soleil in haar haar dat tot halverwege de rug kwam. Was zij nu die geile chat-hoer, soppend als een vuist in een half pak vanilevla? M'n vinger steekt in m'n reet, o-ja, ik voel je pik erin glijden.
Reageer nou! En ik, ik zat maar te trekken, wachtend op de ultiemste klodders van wanhoop, genot, spanning, geilheid, teleurstelling. Altijd, teleurstelling. Ze zwaaide. Echt, geen okselhaar. Ik wist niet of ze me herkende, of dat ze dit naar elke jongen deed om zo snel mogelijk het bushokje van lijn dertien te verlaten. Het herkenningsteken lang haar was nogal mager, zelfs in deze naziachtige gabbertijd. Kijkend in die ogen, parels van zwijnen, proefde ik meteen de spijt. Ik dacht aan de neukpartij, standje onmogelijk, die wij over een uur zouden kreunen, om geen afbreuk te doen aan de e- mailadressen, en God mocht weten welke hormonen mij het ja deden typen. Nog zo'n twintig meter verwijderd van het onomkombare, tenminste dan, nu kon ik nog terug zwaaien en voorbij lopen. En fluiten. Maar m'n bek was te droog.
Het lukte niet. Hoe ik het ook probeerde te ontwijken, dit afgrijselijke barbi-object, het was gewoon onmogelijk. Alsof zij mij met haar strontvinger naar zich toe trok als een vette vlieg op een boerderij, ik kon niet uitwijken. Mijn voeten bleven recht op haar af gaan. En zoals altijd de afstand uiteindelijk de identiteit verraadt en hierdoor wegflikkert, zo keek ik recht in haar mkz ogen terwijl ze haar tasje geroutineerd naar achter gooide en Desiree zei. Verlangen, zei ze. "Dus wij gaan krikken," zei ze. - "Als het maar niet te lang duurt, heb hoogtevrees," antwoorde ik mislukt gevat. In bed plakten we tegen elkaar aan. Ik had slierten zonnestraal in m'n mond die zich door het zoenen hadden binnengeloosd. Het pijpen leek een martelgang te worden. Het bleek geen chatten. Normaal was ik sneller dan me lief was, maar nu moest Desiree hard werken om haar naam waar te maken. Doe maar rustig, zei ze, 'k heb alle tijd.
Maar om twaalfnulnul was de dienst van Xeno afgelopen, en hoewel ze wist van mijn seks-via-muis bezigheden, een kind van achttien in ons bed was iets anders dan een vieze handdoek naast het toetsenbord. Nog steeds had ze alle tijd, en de klok tikte naar tweeëntwintigvijfzes. Hier lag ik, en ik kon niet eens een erectie krijgen. Mijn ogen zochten de computer, de monitor, met daarop de foto's van alle meiden die zich schaamteloos lieten gebruiken. Spermaklodders op een hunkerend gezicht, de lippen die zich om een pik, mijn pik, ontfermden, de borsten zoals ik ze van mijn fantasie kende. Ze kreunden, ze wilden mij nemen, geven, liefhebben. En terwijl ik zag hoe ik gepijpt werd door tientallen vrouwen door elkaar heen en toch tegelijk, zag ik op het beeldscherm een envelop met een uitroepteken. Ik had mail!
Op welke advertentie had ik gereageerd? Welke man laat zich pijpen op het centraal station? Hoe zag ze eruit? Blond en slank en geschoren en altijd nat en onderdanig en weet ik veel wat. Op het toilet zittend zou ze zuigen, deep throat, en ik streelde haar rug, billen. M'n handen openden de bilnaad waardoor een harde keutel als erectie omlaag zakte. Ze begon harder te zuigen, en leidde mijn middelvinger richting drol. Ik moest het gat verder openen, en bezweet gleed m'n vinger richting haar opengesperde anus. Xeno liet m'n lul uit haar mond ontnappen, en kuste zachtjes mijn eikel die al glimmend op het punt stond te exploderen. Dat ik komen mocht. Dat ik haar man was. Net op het moment dat haar erectie in de pot viel, drong ik met twee vingers binnen. Xeno pulseerde, en met haar gezicht tegen m'n paal en ballen gedrukt hijgde ze liefde en genot, beet op haar naar binnengetrokken onderlip terwijl een derde vinger bij haar binnen drong. Dat ik de eeuwige was... "Ja, maak hem leeg, kom maar. O, wat lekker lieverd, geil, o, je glijdt door me heen. Ik proef je, ja, jaaah," Desiree smeerde m'n buik vol, en voldaan legde ze haar plakmond op mijn keel.
Het plaksel begon mijn keel te bewerken met een hijgend geluid. "Dus wij gaan krikken," plakte ze. Het leek of er een vulkaanuitbarsting plaatshad in mijn maag. Lava ontnam me het ademen, kokhalsend probeerde ik de luchtweg weer vrij te maken waardoor het alleen maar erger werd. Overal waar ik keek was Xeno, alles wat ik dacht was Xeno. Ik wilde Xeno, alleen haar, alleen met haar, alleen door haar, maar hier lag ik met een krik terwijl de kots uit m'n mond stootte in het ritme van het samenkrimpen van mijn maag. Xeno, alleen zij, terwijl Desiree mijn sperma had geproefd. Waar even geleden nog opwinding was, een sterk gevoel van hartstocht, nu was ik compleet leeg, geruïneerd. Mijn lijf was gevuld met leegte, ellende, en pijn. Desiree, die inmiddels van schrik overeind gesprongen was alsof ze tweetwintig door haar graten kreeg, liep verdoofd achteruit tegen een plant die omviel.
Toen volgde er een gil. Terwijl ik kotsend probeerde de wc te halen, rende zij al krikkend radeloos rond. Het raakte me niet: het brakende geluid gemengd met sirene-achtige halen bevestigden alleen maar wat ik voelde. Hoe kon iets unieks als seks nou uitdraaien op dit vacuüm? Nog nooit had ik de riolering van zo dichtbij gezien. Ik zag hoe mijn maaginhoud zich uitstalde op het wit. Na een aantal diepe halen, begeleid door het noodsignaal, voelde ik de zuurstof weer door mijn luchtpijp stromen en was de ergste pijn verdwenen. Op de tast zocht ik een handdoek, veegde m'n mond af, hield hem even onder de kraan en sleepte mezelf al poetsend naar de personificatie van een-een-twee die naakt aan het regendansen leek te zijn om toch nog wat nattigheid te krijgen. Proberend om iets te zeggen, merkte ik dat ik geen kracht meer had om nog maar één woord uit te brengen. Ik was op. Ze moest weg. De leegte in mij was gevuld met de heimwee naar Xeno.
Ik plofte naast de zurige plek op bed en begon te janken. Niet om verdriet, niet door pijn, gewoon simpelweg janken omdat ik me niet meer als ik voelde. Ik had gevreeën met Desiree, een pop met kunstof gevulde tieten, met een surrogaat. Met een ander. Ik jankte, stil, en die kale doos staarde me aan met de hoop op een vervolg. "Lzerup," probeerde ik. Desiree keek me getraumatiseerd aan. Ze was hier toch gekomen voor het nakomen van de fantasie die we elkaar hadden beloofd? En terwijl ze met een vinger de temperatuur op peil hield, veegde ze met haar andere hand mijn tranen weg. Dat ik me straks een stuk beter zou voelen. Desiree knielde naast me op bed. Haar gezicht leek jonger dan ooit. Zelfs leeftijd kende geen onschuld. Ze had me bedrogen, misleid. Wat ik alleen had gewild was liefde, maar zij dacht alleen maar aan de verdomde geiligheid. Teef. "Ga weg, trek je teven outfit aan en verdwijn!" jankte ik als een kleuter. - "Lieverd! Stil nou! Je hoeft niet te huilen.
Ik heb je lekker verwend, nu mag jij laten zien wat voor man je bent. Ik heb óók gevoelens," Desiree greep mijn hand en duwde deze tegen haar emotie: een geschoren kut. "Voel je hoe warm, hoe zacht, hoe nat m'n spleetje is?" Raar om verontwaardiging en geilheid tegelijkertijd te horen. Xeno. Hoe kwam ik hier uit? M'n gezicht was een bedding van tranen, en mijn hand voelde inderdaad een geile kut. Maar het was een vreemde kut, een schandelige, een goedkope. Xeno. Waar was je? Waarom was je niet hier? "Neuk me," vloekte ze. Neuk Desiree. Ik trok m'n hand weg, gaf haar een duw, en met overslaande stem smeekte ik haar te verdwijnen. Snapte dat klote kind dan niet dat ik niets meer wilde dan het geloof dat iemand van me hield? Dat iemand mij teder en zacht en opwindend vond, hoe kort dan ook? Dat een vrouw samen met me in een godsklere uitslaande brand stond zonder ook maar een miliseconde aan een orgasme te denken?
Dat ik vastgehouden werd en dat er in m'n oor werd gefluisterd dat wij de meest volmaakte combinatie waren die er bestond. Dat Xeno zei dat ik mooi, aantrekkelijk, lief en bijzonder was. Opwindend. Maar ze bleef hopen. Desiree probeerde m'n lul naar binnen te krijgen, maar kleiner dan dit kon ie niet worden. Snot verstopte m'n neusgaten, mijn ogen voelden als een brandstapel. Ik haatte haar. Haar gepunnik. Haar kinderlijk uiterlijk. Haar opgeblazen tieten. Haar pogingen tot seks. Deze situatie. Toen stak ze haar tong in mijn mond. Opeens voelde ik al m'n krachten weer terug. Mijn handen werden vuisten, trillend, en met een wanhoopsdraai ontdeed ik me van het lijf bovenop me. Desiree viel naast me, met een trap kreeg ik haar op de grond. Er ontstond een onnozele scheldpartij, het maakte me niet uit. Ik was een homo, zij was een spermatapper, ik een neppotent.
Razend stond ze te springen, totdat ze uiteindelijk haar laarzen aantrok tot inderdaad onder haar schaamlippen, samen met rok en hemd, zonder okselhaar, en verdween. Xeno maakte me wakker om nulvierendertig. Bezorgd legde ze een droge handdoek onder mijn hoofd terwijl ze mij van de kotsplek af draaide. Of ik ziek was. "Van Desiree," zuchte ik. - "Van wie?" "Niet van wie. Van wat." Xeno stond op en legde haar jas op de stoel, naast het bed. Zelf bleef ze staan, rondkijkend, zoekend naar een verleden. Maar dit was weg. Op een tafeltje stond een open koffer, vol met kleding. Ik wist het. Vandaag zou ze vertrekken naar haar ouders, om na te denken, zei ze. Nadenken over was zelf al een verlating. Ze keek me aan, toen naar de koffer, en dit had haar voorkeur want ze liep er op af, sloeg de klep dicht waardoor ze me van haar leven buitensloot.
Nee, niks zeggen. Gepunnik resulteerde in een kaal tafelblad met daarop een ring. De ogen keken weer naar mij, ook zij was leeg. Nee, nooit meer iets zeggen. En met in de linkerhand de koffer, reikte haar rechter de deurklink. Voor een seconde of twee geen beweging, maar deze roerloosheid loste op in opengaande deur. Zonder om te kijken, zonder enige vertraging verwijderde Xeno zich van me. "Ik mail je wel," zei ze.