1. De Bruidssuite - dubbel spel Peter wordt langzaam wakker van het aroma van Petra’s warme borsten, die aan weerszij van zijn wangen zachtjes op en neer deinen met haar adem. In zijn ooghoeken ziet hij haar tepels, zijn handen volgen de ronding van haar heupen, dijen, billen… hij verdwaalt in haar kruis, ze is vochtig, beweegt even… en kreunt zacht als hij uit haar omhelzing glijdt en opstaat. Een nevelige bundel zomerochtendlicht streelt haar lichaam onder het bijna doorschijnend satijnen laken. Terwijl de gouden warboel van haar haar over zijn kussen spoelt, gaat zijn onderbuik open en geniet hij van een heerlijke erectie. Smoorverliefd moet hij zich inhouden, zijn lichaam smeekt hem haar te nemen, helemaal, keer op keer… maar zijn werk wacht! In tweestrijd kijkt hij om zich heen, zijn wippende genotknop stevig in zijn hand alsof hij een champagnefles ontkurkt… en als hij de badkamer binnenstormt en bijna over de drempel struikelt, kan hij nog net de W.C.-bril omhoog zetten voordat hij hevig klaarkomt. Op zijn knieën laat hij handenwringend de ene golf na de andere de vrije loop, terwijl hij kreunend haar naam fluistert. Snel scheren, een haastige douche, zijn broek zit achterstevoren, hoe laat is het? De voordeur valt net iets te hard dicht. Petra’s ogen gaan meteen wijd open, vragen of ze de bus hoort. Als de pneumatische handrem sist weet ze genoeg. In een vloeiende beweging staat ze op en stapt naar het raam waar de zon op haar wacht. Maar niet alleen de zon: in het volgende huizenblok beweegt ook een slaapkamergordijn. De douche is heerlijk, maar ze haast zich. Toch kan ze het niet laten om haar onderbuik te strelen, hij was daarnet zo dicht bij haar genotknopje gekomen met zijn vinger… toen hij zo vlakbij het bed met zichzelf stond te worstelen en bijna op haar was aangevallen had ze zich nauwelijks bedwongen, van binnen schreeuwde haar lichaam het uit: neem me! Oh, neem me!! Maar hij had niets gemerkt, en nu de kust veilig is, is het haar beurt om heerlijk klaar te komen. Zijn naam hijgt diep in haar keel, ze valt kronkelend op haar knieën, haar natte haar zwiept om haar heen, en haar vingers soppen ongegeneerd tussen haar glimmende dijen. De deurbel. Nu al? denkt ze, en ja hoor: als ze roept “Ik kom eraan!” klinkt een vertrouwde stem: “Doe maar kalm aan.” Nog nahijgend geniet ze van de naschokken in haar kruis. Ze droogt zich af, en met de handdoek als een sierlijke tulband om haar hoofd loopt ze naakt de kamer in. Ze doet de deur open: “Kom binnen, ik heb er zin in!” “Ik ook!” Tijdens de vergadering valt Peter bijna in slaap. Gortdroge statistieken en doodsaaie jaarcijfers neuzelen door de kille vergaderzaal. Ook de spreker zelf lijkt zich nauwelijks bewust van wat hij verkondigt. Maar vanmiddag is hij vrij, daar verheugt hij zich op. Eindelijk, de rondvraag. Als het meezit kan hij nog net de bus halen. Nee, hij heeft geen vragen. Mag ik er even langs? Waar is mijn ov-chipkaart? O, niet vergeten bloemen mee te nemen! De dildo maakt zachte sopgeluidjes in Petra’s onderbuik. Met een kusmondje lonkt ze over haar schouder naar wie er niet is. De staaf is bijna helemaal verdwenen, alleen het hart aan het uiteinde is nog te zien. Met halfgesloten ogen likt ze langs haar volle lippen, ze reikt in haar deinende kruis… en terwijl het schakelaartje klikt knielt ze zuchtend neer. Haar heupbewegingen worden steeds onbeheerster. Toni, die tot nu toe op het bed tegenover haar zat, knielt in dezelfde houding bij haar neer. “Goed zo…” fluistert ze, “heel goed… ontspan je… laat je gaan… neem me in je armen…” “Oh… oh…” kreunen ze samen. Hun naaktheid glanst zijdezacht in de schemering van het gesloten gordijn, buiten zingen lentevogels. Ze strelen elkaars heupen, kneden hun eigen borsten. Langzaam vallen ze op hun zij, en tenslotte geven ze zich allebei schaamteloos over aan de genadestootjes van de trillende dildo’s. “Kom erin, knul! Alles kits achter de rits?” “Zeker weten! Oh, vannacht, vannacht…” “Vertel!” … “… en toen ik opstond, kon ik me bijna niet meer inhouden!” “Wauw! En toen?” “Wat dacht je? Gauw de badkamer in natuurlijk! Zodra ze wakker is, is ze bloedgeil!” “Jij niet, zeker. Weet ze dat je vanmiddag vrij bent?” “Nee hoor, ik heb gezegd dat ik voor mijn werk naar Utrecht moest.” “Dus ze vermoedt helemaal niks?” “Echt niet. Zet je de bloemen even in een vaas?” “O ja. Ze zijn echt prachtig! Ga jij vast naar boven? Kleed je maar helemaal uit, dat is het lekkerste.” “Oh meid, wat záálig!” “Lekker he? Als er straks muziek bij komt, wordt ‘t nog veel fijner!” “Wat voor muziek had je in gedachten?” “Nou, ik dacht aan iets klassieks, daar hou je toch zo van?” “Ja nou! Vooral die Franse baroksuites vind ik prachtig, zo lichtvoetig, letterlijk en figuurlijk.” “Nou, dan gaan we daar toch iets mee doen, schat? Ik denk dat ik wel een mooie opname heb.” “Verrassing!” “Wat heb je daar nou?” “Dit is nou die tanga met ingebouwde kunstvagina uit de advertentie. Kun je heerlijk mee oefenen. Eigen ontwerp, onzichtbaar onder je kleren. Hier, trek maar lekker aan, ik heb ‘m nog niet gebruikt hoor!” … “Nou, kijk toch eens, hij zit je werkelijk als ge-go-ten! Hoe voelt dat nou?” “Eh… ja, het past, dat valt niet tegen… maar het is wel wennen hoor, als je haar gewend bent…” “Ooit zul je me dankbaar zijn, let op mijn woorden!” “Zal mij benieuwen. Goed, en nu?” “Ga maar op bed zitten, schat. Toe maar, benen wijd, lekker ontspannen…” Peter sluit zijn ogen, laat zich achterover zakken op het zachte bed. “Goed zo…” De schakelaar klikt. Meteen voelt hij zijn erectie tintelen. Zijn onderbuik ontspant, wordt warm… en zonder dat hij er iets aan kan doen, beginnen zijn heupen mee te bewegen op een soepel golvende deining. Hij droomt van haar. “Neem me…” is alles wat Petra zegt als hij met de bos bloemen de slaapkamer binnenkomt. Hij laat ze meteen uit zijn machteloze handen vallen. Ze ligt naakt op het bed, gestreeld door de schemering, in een pose die niets te raden overlaat. Een kusmondje volstaat als voorspel tot een vrijpartij, zo hevig dat het bed het bijna begeeft. Het huis davert van hun geile kreten, haar kut is gulziger dan ooit, zijn lul was nog nooit zo gul, en hun orgasme duurt eindeloos. Buiten zingt de merel. Nog altijd mond aan mond en innig verenigd worden Peter en Petra de volgende ochtend gewekt door dezelfde merel. Het slaapkamerraam is dichtbeslagen. Hun bed is een puinhoop, Peters kleren liggen overal verspreid. Er zitten bloemen in Petra’s haar, tussen haar billen en op haar borsten. Er valt er een uit haar navel als ze bovenop rolt. “Liefste…” fluistert ze, “ik hou van je…” “Ik ook van jou, bloemenmeisje van me,” antwoordt hij, “Wat ruik je trouwens lekker! Nieuw luchtje?” Ze schrikt: Toni had gisteren iets nieuws op. Geen idee wat het was. “Ehm, ja, inderdaad! Ik had een monstertje gekregen bij de drogist. Vind je het wat?” “Ik word er geil van...” Peter streelt zijn verloofde langs haar zijdezachte benen, zuchtend omhelst ze hem opnieuw en hun tongzoen ontaardt al gauw in een liefdevolle worsteling die in een onstuitbaar paringsritme leidt tot de explosie van hun zoveelste orgasme. “Moet je horen!” stuitert Toni van puur enthousiasme, “Dit is echt gaaf!” Ze zet de soundblaster aan, en een opzwepend dansritme van gouden strijkers vult de kamer. “Jean-Baptiste Lully, hofcomponist van Lodewijk XIV!” Petra straalt. “Oh Toni, dit wordt super!” Ze nemen elkaar in hun armen en zwieren door een denkbeeldige spiegelzaal van Versailles. Maar als de allemande is afgelopen wordt Toni serieus: “Luister. De truc is dat je doseert, dus niet meteen alle kruit verschieten. Nu komt de courante, daarin moet je sexy zijn, in de sarabande zwoel, en pas in de gigue gooi je echt alle remmen los.” “En,” vraagt Ton als Peter zijn jas heeft uitgedaan, “was ze lekker vannacht?” “Lekker? On-ver-za-dig-baar! Du moment dat ik thuiskwam totdat we vanmorgen wakker werden was het één groot sexfeest – wat zeg ik, een eindeloos orgasme!” “God wat heerlijk…” zucht Ton, “maar laat je nog wel een beetje passie voor mij over, knul?” en met een knipoog geeft hij Peter een tik op zijn billen. “Hmm, wat ruik je lekker! Nieuw?” “Ik niet, Petra,” antwoordt hij, “misschien dat ze daar zo geil van was…” “O, ik dacht al, een damesluchtje, je gaat ’t leren!” “Zeg! Hou je ’n béétje in, ja?” gooit Peter quasi beledigd zijn neus in de lucht. Ton geeft hem een zoen en vlucht zogenaamd voor zijn belager naar boven. Even later klinken zoete tonen door het huis, begeleid door goedkeurend: “Juist! O, wat doe je dat zálig! Zie je nou wel dat je het in je hebt?” Dan is het een tijdje stil, totdat de stem van Peter steeds luider kreunt: “Ja… ja, ja, ja! Oh, ik kom, ik kom… ik… kom…” Daarna stilte. Deze keer krijgt Peter niet eens de kans om ‘dag schat’ te zeggen. Petra dampt nog van de douche, zwevend in een wolk van haar nieuwe parfum verzwelgt ze Peter in haar vochtige naaktheid, en nog voordat ze op het bed neervallen laat ze zich neuken. Hoe heviger ze spartelt, hoe heftiger hij klaarkomt, en als haar kut overstroomt smeren ze elkaar helemaal in. Glibberend rollen ze ineengestrengeld van het verwoeste bed, waarna Peter Petra tegen het ledikant duwt en haar met al zijn kracht de genadestoot geeft. Ze schreeuwen het allebei uit; uitgeput vallen ze om… maar de schapenvacht is warm en zacht. “Ik heb vandaag de bruidssuite geregeld,” zegt Peter. “Oh schat…” fluistert Petra als ze is uitgehijgd, “ik kijk er zo naar uit!” “Club Amour+, lijkt je dat wat?” “Die… die sexclub?!” “Helemaal afgehuurd. In the middle of nowhere, niemand die ons ziet of hoort, kunnen we echt eens he-le-maal losgaan!” “Oww… “ kreunt ze, om hem bijna snikkend van gelukzaligheid opnieuw te omhelzen. Peter staat op, en draagt haar kruis aan kruis met soppende passen naar de badkamer. Geurige wolken stoom vullen het schaars verlichte huis dat galmt van de orgasmenkreten, die onder gespetter en geklater tot in de kleine uurtjes duren… Als Peter de volgende morgen gapend en nauwelijks geschoren een uur te laat op kantoor verschijnt, oogst hij bewonderende blikken en knipoogjes van vooral vrouwelijke collega’s. Zelfs de koffiejuffrouw komt opvallend vaak langs, en zijn secretaresse is maar al te gewillig in het opnemen en laten tekenen van brieven. Gaandeweg begint hij te vermoeden wat hem zo ‘aantrekkelijk’ maakt: het rijkelijk vergoten doucheschuim van afgelopen nacht. Inderdaad: zijn kleding is doortrokken van de sensuele geur van zowel zijn eigen gel als Petra’s parfumzeepjes. Blozend kijkt hij om zich heen, ziet sommige personeelsleden schichtig wegkijken, en buigt zich over het dossier van vandaag. Maar hij kan zich niet goed concentreren. Eindelijk is het dan zover: de laatste avond dat Peter en Petra single zijn. De hele dag liepen ze al als kippen zonder kop, Peter op zijn werk en Petra thuis. Er kwam niets fatsoenlijks uit hun handen, en de tijd leek stil te staan. Ze maakten zich geen van beiden zorgen om wat er morgen allemaal gebeuren gaat; de ceremoniemeester heeft al vaker met het bijltje gehakt, daar hebben ze alle vertrouwen in. Nee, wat hen vanavond te wachten staat, daarover zijn ze zo onzeker dat zelfs de welkomstvrijpartij bij Peters thuiskomst erbij inschiet. Allebei zijn ze zo ongeveer gesommeerd zich stipt om acht uur te melden op de stoep voor hun huis, en vooral om ‘gemakkelijk zittende kleding’ aan te trekken. Giechelig als tieners drentelen ze in joggingpak om elkaar heen, terwijl er geregeld buren voorbij komen die maar al te goed weten hoe verliefd ze zijn… Toeterend komen twee glimmende, met ballonnen behangen oldtimers de hoek om. Ton bestuurt de voorste, waarin Peter moet instappen, Toni de achterste die voor Petra is. Ze kunnen zich nauwelijks van elkaar losrukken maar uiteindelijk scheuren de beide wagens plankgas de straat uit. De ene slaat linksaf, de andere rechtsaf. De feestzaal van Club Amour+ is al sfeervol verlicht maar bezoek laat nog op zich wachten. De discrete parkeerplaats is verlaten op twee oldtimers na die uit elkaars zicht zijn gebleven toen ze vijf minuten na elkaar het grindpad op draaiden. Petra moet om de haverklap naar de W.C. Ze draagt niets onder haar joggingpak, dat is nu wel zo comfortabel; het is bloedheet in de kleedkamer waar ze is geparkeerd met het consigne: niet naar buiten komen voor Toni je komt halen, al staat het gebouw in lichterlaaie. Spelend met de dildo die haar al in de auto in handen is gedrukt, visualiseert ze haar dans. Lully’s muziek zingt al de hele dag onophoudelijk in haar hoofd. Ze had zich erop betrapt af en toe een deuntje mee te neuriën maar als Peter dan binnenkwam improviseerde ze gauw een variatie. Peter is niet minder gespannen. De tanga met kunstvagina is inmiddels zo goed gaan aanvoelen dat hij bijna vergeet dat hij hem draagt. Maar iedere keer als Ton zijn kleedkamer binnenkomt, schrikt hij zich toch nog een hoedje. “Ik voel me steeds zo betrapt,” legt hij uit, “net of ik in een etalage zit met Petra op schoot!” “Komt wel goed, knul,” antwoordt Ton, “als je eenmaal op dat podium staat, ben je zo in je element, let op mijn woorden!” en met een knipoog geeft hij hem een tik op zijn billen. Negen uur. Een discodreun heeft de tijd iets meer vaart gegeven, maar wordt nu weggedraaid om plaats te maken voor een sprankelende barokouverture die er totaal niet bij past.

Toch is de sfeer opeens veel minder duister, alsof de strijkers een bundel gouden licht uit de luidsprekers toveren. “Kom je?” straalt Toni. “Het is zover, knul!” glundert Ton. Het slotakkoord galmt nog na in de bijna volkomen duisternis van de feestzaal. Het podium lijkt een zwart gat, een valkuil die je wel ziet maar onmogelijk kunt ontwijken. Geroezemoes van gesprekken maakt plaats voor doodse stilte. Onder licht applaus komen twee gedaanten van weerszij uit de coulissen geschreden. Ze schijnen elkaar niet te zien en lopen op elkaar af. De muziek begint weer. Draaiend en wentelend op het hupse dansritme zetten de figuren langzaam hun capuchons af waardoor ze elkaars aanwezigheid merken. Ze laten allebei een joggingjack van hun schouders glijden; met hun nu ontblote bovenlichamen zijn ze herkenbaar als een jongeman en een jonge vrouw. Zwierig als toreadors werpen ze hun jacks het publiek in, er klinkt aarzelend gejoel. De broeken van het instant danspaar dalen af bij het eind van het tweede deel van de muziek. Ze knielen neer bij de aldus ontstane kussentjes. Inmiddels gaat het licht aan de achterzij van het podium heel langzaam aan zodat de twee figuren duidelijker herkenbaar worden - en opeens gaat er een schok door hun atletische lijven, begeleid door een gelijktijdige schreeuw die de zaal laat sidderen: “Peter!” “Petra!” “Wat doe jij hier?” “Jij hoort in de zaal te zitten!” “Dit was bedoeld als… verrassing…” “Dat is dan prima… gelukt…” Er volgt een ijzige stilte, zowel op het podium als in de zaal… maar dan begint het hart in Petra’s kruis zwak op te lichten; ze krijgt een waas voor haar ogen en spreidt met een zucht haar dijen. Peter hoort zacht soppende geluidjes in haar onderbuik, maar sluit nu zelf ook zijn ogen. Op de eerste rij zitten Ton en Toni naast elkaar, ieder met een afstandsbediening in hun hand. Het publiek van vrienden, buren en collega’s kijkt ademloos toe hoe de beide geliefden, nu gestreeld door strijklicht in de mooiste pasteltinten, weer opstaan en sensueel om elkaar heen beginnen te flaneren op de sarabande van Lully die inmiddels is gaan klinken. Heupwiegend beweegt Petra de dildo langzaam heen en weer, likkend langs haar blinkende lippen en lonkend naar Peter die zich als een volleerd stripper van zijn tanga ontdoet. Hij neemt haar op schoot, streelt zachtjes haar borsten die ze vlak voor zijn gezicht houdt terwijl ze met een gracieus gebaar de lichtgevende dildo slurpend uit haar lichaam trekt… om kreunend plaats te maken voor de maar al te echte genotknop van Peter. Tijdens de slotmaten van de sarabande smelten hun monden samen en strengelen hun lichamen onontwarbaar ineen. Ze rollen als een abstract, levend kunstwerk over het podium waarvan ze de hardheid niet lijken te voelen, alsof ze zweven in een andere wereld, een hemel die voor iedereen hoorbaar is in de stralende strijkers maar waar alleen zij zelf deel aan hebben. Volkomen ongevoelig voor de tientallen ogen die hun intiemste vereniging gadeslaan blijven ze roerloos liggen… om dan, als de gigue losbarst, met schaamteloze kreten toe te geven aan hun gelijktijdig oplaaiend orgasme. Het podium is bijna te klein, met soppende wipstoten duwen ze elkaar van de ene hoek in de andere. Vanaf hun eersterangs zitplaats bedienen Toni en Ton de toneelverlichting die het schouwspel transformeert tot een subliem ballet. De toeschouwers leven hartstochtelijk mee, er wordt goedkeurend geapplaudisseerd, gefloten, gejoeld en geschreeuwd: “Toe dan! Neuk haar!” “Pijp hem helemaal suf!” “Bef haar tot ze erbij neervalt!” ”Laat je neuken tot in je keel!” “Lieve… mensen,” hijgt Petra glimmend van het zweet als haar eindeloze orgasme tot rust is gekomen, “Lieve Toni, lieve Ton… jullie zijn engelen! Deze vrijgezellenavond is een bezoek aan de hemel!” “En,” vult Peter aan terwijl hij met haar op schoot op zijn knieën gaat zitten, “hier zien jullie de mooiste engel van allemaal! De komende eeuwen zal ons leven zich in hoger sferen afspelen!” Ze kijken elkaar verliefd aan, verdrinken in een tongzoen. Er klinkt een oorverdovend gejuich, dat onder leiding van Ton en Toni uiteindelijk overgaat in ritmisch applaus onder luid gescandeerd “Sixty-nine! Sixty-nine! Sixty-nine!” De tongzoen wordt onderbroken voor kort overleg. “Champagne!” roept Petra dan, waarna Peter op zijn rug gaat liggen en Petra wijdbeens heupwiegend op zijn gezicht neerstrijkt. Kreunend buigt ze voorover, omsluit zijn genotknop met een sierlijk handgebaar… en hapt gulzig in de bruisende schuimfontein. Het podium wordt langzaam donker, het zaallicht gaat aan en barokmuziek begeleidt het liefdesduet dat rollend achter de coulissen verdwijnt. Ton en Toni dirigeren de opgewonden gasten met zachte dwang naar de lounge, waar ze via een groot beeldscherm onder het genot van hapjes en drankjes tot het ochtendgloren getuige zijn van het ballet van Peter en Petra in een speciaal voor hen gereserveerde kamer. Hun bruidskleding hangt al klaar. Een erehaag van feestelijk uitgedoste gasten verwelkomt het bruidspaar die ochtend bij de uitgang van Club Amour+. Begeleid door Lully’s feestelijke barokmuziek en beschenen door een stralende zon stappen ze onder luid applaus opvallend fris en fruitig in de gereedstaande oldtimers...

2. Burgerlijke Standjes - in het echt verbonden Petra’s bruidsjapon vult de hele auto met een waas van tule. Toni herkent in de achterspiegel vaag haar gestalte, als een fee omgeven door een lichtende wolk. “Zin?” vraagt ze veelbetekenend. “Oww…” kreunt Petra, “doe nou niet… straks kom ik… weer…” “Lekker toch? Laat je gaan, wat let je!” Petra antwoordt niet, woelt op de achterbank zuchtend heen en weer. Ze draagt zo goed als niets onder haar sluier; een beha heeft ze sowieso al niet nodig. Slanke vingers glijden soepel over haar buik, glanzende nagels cirkelen rond haar navel en kruipen dan bijna stiekem onder het kanten stringetje dat haar schaamlipjes eerder accentueert dan verhult. Toni glimlacht als ze in het spiegeltje Petra’s glimmende mond ziet openzakken onder haar gesloten ogen; haar zuchten worden intenser, en als ze voor een stoplicht stilstaan, wordt het nobele ronken van de motor begeleid door een zacht soppend ritme. Peters trouwpak is minder sexy, maar ook hij geniet nog na. Ton luistert grinnikend naar zijn gedetailleerde verslag van de afgelopen wilde nacht: “… en toen pijpte ze me, midden onder mijn orgasme! Moet je nagaan, ze dronk alsof ik champagne schonk! Ze blééf maar klokken! Wàt is díé meid geil!” “Je doet of het nieuw voor je is!” “Nou, laat ik het zo zeggen: ik sta iedere keer weer verbaasd. Dat tongpuntje, spelend met je schacht… die lipjes, knabbelend aan je genotknop… die vingertjes, dansend in je kruis - man, je weet niet wat je mist!” “Dat zou ik ook tegen jou kunnen zeggen,” antwoordt Ton met een knipoog. Ze sluiten achteraan voor het stoplicht, en zien hoe de auto met Petra staat te wiebelen op zijn soepele vering. Peter herkent haar smachtende profiel door de achterruit. Hij draait zijn raampje open, en naar buiten leunend hoort hij duidelijk hoe ze ten overstaan van iedereen die het wil horen luidkeels de uitspraak van haar jawoord oefent… Hij voelt zijn erectie tintelen. Ton ziet hem in zijn spiegeltje met zichzelf worstelen, maar concentreert zich discreet glimlachend op het verkeer, dat weer op gang komt. Bij het stadhuis is een ware oploop ontstaan in afwachting van de feestelijkheden. De beide oldtimers banen zich stapvoets een weg door de menigte, waarna Ton Peter laat uitstappen. Hij loopt een beetje wankel. Toni is ook uitgestapt maar maakt nog geen aanstalten om de deur voor Petra open te doen. De auto wiebelt nog erger dan daarnet, en Ton vraagt tenslotte maar aan Peter of hij niet beter even tegen haar kan gaan zeggen dat er op haar wordt gewacht. Maar dat is de kat op het spek binden; zodra Peter het achterportier opent, waardoor Petra’s kreten ongeremd naar buiten komen, wordt hij als door een wild beest naar binnen getrokken en zakt de waardige oldtimer bijna door zijn assen. Toni en Ton dirigeren de inmiddels opgewonden joelende menigte ten einde raad maar vast naar binnen, waarna ze ietwat bezorgd teruggaan. “… jouw schuld!” roept Petra quasi woedend tegen Toni als ze eindelijk aan Peters arm het bordes bestijgt en het bruidspaar onder luid applaus de trouwzaal binnenschrijdt. De trouwambtenaar weet niet waar hij moet kijken als Petra’s heupwiegende figuur zich onder haar ijle sluier ragfijn aftekent tegen het heldere buitenlicht. Haar sensuele parfum vult de hele ruimte met de geur van een bruidsboeket, en ook als ze eenmaal binnen is schemert haar lichaam van top tot teen door de nevel om haar heen. Gaf ze hem nu een knipoogje? Zodra ze op haar stoel neerstrijkt, slaakt ze een diepe zucht en werpt een smoorverliefd kusmondje naar Peter die naast haar plaatsneemt. De binnenstromende gasten veroorzaken een toenemend geroezemoes waardoor hun hartstochtelijke tongzoen nog even wordt gemaskeerd, maar gaandeweg stijgt de publieke belangstelling en wordt het muisstil op een zacht gekreun, gezucht en geslurp na. “Ahem,” kucht de trouwambtenaar tenslotte blozend als Peter en Petra hun overduidelijk jeukende handen niet meer kunnen thuishouden en hun vingertoppen zich nieuwsgierig een weg zoeken naar haar borsten en zijn kruis. Zonder de minste schaamte gaan ze recht zitten, en terwijl de trouwe wetsdienaar zijn uiterste best doet om een spontane toespraak te houden, hypnotiseren ze de beste man met een blik van: kom nou maar op, we zijn er helemaal klaar voor. “Neemt gij,” begint hij na wat een eeuwigheid leek dan toch aan de vraag der vragen – maar Peter en Petra verliezen hun laatste beetje geduld. “Ja!” roepen ze allebei, “Ja! JA! JAA!!!” Petra gooit haar boeket over haar schouder, en springt met een sierlijke beweging wijdbeens bij Peter op schoot. Hij voelt meteen dat ze drijfnat is, haar string maakt een vlek op zijn broek. Haar hand kruipt in zijn gulp, hijgend duwt ze haar borsten in zijn gezicht.

Aldus gesmoord grommend graaft hij onder haar sluier, rukt haar string aan flarden, en onverbrekelijk in het echt verbonden strengelen ze ineen. De trouwambtenaar slaagt er met de grootst mogelijke moeite in hun ringen om de juiste vingers te schuiven. Een zaal vol getuigen verdringt zich om geen glimp te missen als Peters stoel omvalt en het jonge paar over de eerbiedwaardige trouwzaalvloer spartelt. Hun maatkleding is in een oogwenk volledig geruïneerd maar ze maken van de nood een deugd en trakteren de aanwezigen in adam- en evakostuum op het vervolg van hun vrijgezellenballet van gisteravond. In vliegende galop rijden ze elkaar naar het hoogtepunt van hun laaiend orgasme. Tenslotte worden ze al vrijend op de schouders genomen en in een bizarre polonaise naar buiten gedragen, waar de tuin van het stadhuis is omgetoverd in een ware Hof van Eden. In de schaduw onder de bomen neemt het gezelschap plaats aan een lange tafel vol uitgelezen hapjes en drankjes. Serveersters hollen ijverig rond om het niemand aan iets te laten ontbreken. Overal hangen slingers en ballonnen, en voor vanavond zijn alvast lampionnen aangebracht. De enigen aan wie de gezelligheid volkomen voorbij lijkt te gaan, zijn Peter en Petra die zich te midden van het decor verlustigen aan hun paringsdans. Alsof ze figuranten zijn in plaats van hoofdpersonen, dartelen ze door het hele plantsoen. Hij neemt haar tegen iedere boom, pijpend en beffend kruipen ze door de struiken, ze rollebollen over de geschoren gazons, en plonzen tenslotte pardoes in de koele vijver. Opgeschrikt door het gespartel zoeken de eenden verontwaardigd kwakend een goed heenkomen. Schaterend van pret komen ze proestend weer boven. Ze worden door Toni en Ton op de kant geholpen en willen meteen weer op elkaar aanvallen, maar inmiddels is de bruidstaart in aantocht aan boord van een Venetiaanse gondel. Er trekt een vlaag van oh’s en ah’s door de toeschouwers. Langs drie etages opklimmend van glanzend bruin via zachtroze naar ijswit, staat de taart op een glimmende schotel in een voetbad van chocola. Grote sierlijk gedraaide slagroomtoeven bekronen glinsterend marsepein, en langs het ijs druipen stralen vruchtensap in alle kleuren van de regenboog. Helemaal bovenop prijken een natuurgetrouwe miniatuur Peter en Petra in hartstochtelijke paringpose. Nat glimmend in de stralende zon kijken bruid en bruidegom likkebaardend toe terwijl het torenhoge, smakelijke kunstwerk op tafel wordt gehesen. Maar na een onderlinge blik van verstandhouding blijkt hun snoeplust verder te reiken dan de taart alleen: via twee voor het bruidspaar bedoelde lege stoelen bestijgen ze de tafel en schrijden hand in hand tussen de verbaasde blikken van de nu muisstille gasten door. Gracieus als balletdansers posteren ze zich aan weerszij van de schitterende taart. Nu blijkt pas hoe groot hij werkelijk is. Met een bijna achteloos gebaar neemt Petra als eerste een flinke dot slagroom op haar vingers. Maar in plaats van ze af te likken begint ze met een geile blik haar borsten in te smeren. Peters erectie werpt een schaduw op de glinsterende marsepeinlaag als hij smachtend toekijkt hoe ze als een volleerde ballerina heupwiegend, draaiend en wentelend over de tafel deint en hem hypnotiseert met haar lonkende navel waarin de smeltende room zich verzamelt na een trage druiptocht over haar sensueel golvende buik. Ze komt met sierlijke danspassen op hem af, graait in het voorbijgaan nog eens met beide handen in de taart, en knielt neer voor zijn wijdbeense gestalte. Hij voelt zijn genotknop gloeien, wat een geweldig contrasteffect geeft als haar kleverige handen met ijskoude vingertoppen rond zijn schacht glijden… en hem soppend beginnen in te smeren. Hij sluit zijn ogen, de toeschouwers zuchten van verrukking… en dan hapt Petra hijgend toe. Ze breidt de smeerboel steeds verder uit over Peters onderbuik en kruis, en baadt ook zelf ongegeneerd in de room die ze op haar lichaam geleidelijk vermengt met zowel haar eigen vocht als Peters laaiende orgasme. Kreunend zakt hij door zijn knieën, hij pakt een groot stuk taart en smeert het met een soppend geluid in haar kruis, tussen haar billen, langs haar benen. Dan neemt hij haar op schoot en hapt gulzig in haar borsten waar inmiddels de chocola vanaf druipt. Hij likt haar hals af, kermend schenkt ze hem met druipend volle mond een smeuïge aardbeientongzoen en in hun omhelzing smeren ze slagroom, boter, marsepein, vruchtengelei, chocola en cake over elkaars deinende lichaam uit tot ze van onder tot boven druipen, plakken en kleven. De bruiloftsgasten hebben tot dusver een respectabele afstand bewaard, maar het voorbeeld van Peter en Petra schreeuwt om navolging. Toni en Ton zijn de eersten die letterlijk en figuurlijk hun kans grijpen. Ze nemen hand in hand een aanloop en storten zich met een gewaagde snoekduik in de halve taart die nog over is. In een mum ontaardt het vrolijke feest in een woest gevecht; grote stukken taart vliegen wild in het rond, en luide kreten weerklinken door het hele plantsoen. Het hart van de voorstelling verplaatst zich intussen naar de waterkant, waar pure wellust steeds meer bezit neemt van Peter en Petra’s spetterende stoeipartij. Hij neukt haar diep in haar botergeile kut, probeert haar vervolgens te beffen en laat zich de jam van zijn erectie pijpen. Hun geile orgasmenkreten overstemmen bijna het strijdgewoel maar ze worden in de mêlee ongemoeid gelaten en rollen tenslotte als twee onherkenbare modderkruipers onder oorverdovend gejuich van het besmeurde publiek opnieuw het water in. De gondelier is nog aan boord bezig. Hij kijkt nauwelijks op van het spektakel en wordt door Peter proestend, maar met donderende kapiteinsstem gesommeerd de trossen los te gooien. Gadegeslagen door de brullende menigte kiest het vaartuig met het vrijende bruidspaar aan boord het ruime sop en verdwijnt onder schallend gondeliergezang achter de muren van het stadhuis.

3. Amour+Ultra Club Amour+ is uitgestorven als de gondel kabbelend het met riet omzoomde insteekhaventje binnenglijdt. Het gebouw staat als een onneembare middeleeuwse burcht verloren midden in de polder, slechts toegankelijk via het water of een grindpad dat op geen enkele kaart is aangegeven. De gondelier verdwijnt zwijgend in de duisternis van het boothuis. Peter en Petra laten elkaar met tegenzin los uit hun omhelzing, en worden binnengeleid door een beeldschone receptioniste in evakostuum: “Jullie zijn vroeg! En ook al lekker bloot!” “We konden niet wachten,” legt Petra uit, “al die formaliteiten duren toch al zo’n eeuwigheid, blij dat het achter de rug is! Kom je?” voegt ze er met een smachtende blik naar Peter aan toe. Zich herinnerend wat hij voor de huwelijksnacht allemaal voor haar heeft bedacht, laat Peter zich met tintelende erectie bij de ‘hand’ nemen… “Wil je eerst even lekker douchen?” vraagt de heupwiegende gastvrouw achteromkijkend uit haar prachtige ogen. Peter en Petra zijn alweer in een hevige tongzoen verwikkeld, maar knikken toch eensgezind waarna een deur wordt opengezet. “Als je wat wil, trek je maar aan de bel.” “Als je wat wil!” giechelt Petra terwijl de deur weer discreet dichtgaat. Ze draait zich naar Peter om, en omhelst hem zo teder dat hij de lieve woordjes die ze vlakbij zijn mond fluistert nauwelijks verstaat: “Ik wil jou… helemaal… diep van binnen… van onder tot boven… toe…” ze spreidt haar dijen, voelt heupwiegend zijn erectie in haar kruis neerdalen, en laat hijgend haar borsten tussen hen in op en neer rollen. Peter streelt haar billen. “Ga je mee douchen?” vraagt hij overbodig, want ze zijn in een grote, pastelkleurige badruimte waar een dampende waterval uitnodigend uit het plafond klatert. Tongzoenend schuifelen ze eronder en neerknielend laten ze toe hoe hun kruis één wordt. Ze beginnen elkaar in te zepen met de schuimende sponzen die klaarliggen, maar al gauw vallen de zachte bollen uit hun jeukende handen; het geklater wordt overstemd door galmende kreten als ze elkaar om en om tegen de muur duwen en met ongeremde wipstoten een hevig orgasme bezorgen. De waterval stopt. Glibberend en soppend ontwaken ze uit hun roes en beginnen zichzelf en elkaar langzaam af te drogen met een enorme, warme handdoek. Neerknielend bij zijn kruis kan Petra de verleiding van Peters glimmende erectie niet weerstaan; ze kijkt hem smachtend aan en begint hem te pijpen, eerst nauwelijks voelbaar en langzaam, maar wanneer hij onbeheerst begint te wippen, verzwelgt ze hem tot aan zijn ballen die ze laat dansen met haar beweeglijke tongpunt. Met lange halen strelen haar smakkende lippen de volle lengte, hij voelt zijn genotknop gloeien, en als ze haar vingertoppen in zijn kruis laat spelen, is hij niet meer te houden en spuit een nieuw orgasme met golven tegelijk in haar smachtende keel. Ze drinkt dorstig, gulzig, klokkend; hij neemt haar gouden lokken in zijn knuisten om haar hoofd te steunen terwijl hij stoot en stoot en stoot… zijn knieën worden week, Petra’s mond loopt over; ze begint zich in te zepen met liefdesolie, en als hij machteloos neerstort overmeestert ze hem moeiteloos en neemt met haar liefdesspagaat bezit van hem.

Likkend aan haar kleverige schaamlipjes hoort hij haar kreten galmen in de lege ruimte, hij voelt haar sappen langs zijn wangen druipen, en ziet hoe haar lichaam golft op het ritme van zijn tong… tot ze vijf keer achter elkaar klaarkomt en tenslotte kermend over hem heen valt. Liefdevol, bijna troostend streelt hij haar hijgende, deinende rondingen. Ze glijdt van hem af, hij komt overeind en glijdt meteen weer in haar omhelzing die wordt bekroond met een nog altijd kleverige tongzoen. Dan draagt hij haar naar de andere kant van de zaal waar hun vermoeide lichamen zich totaal ontspannen in een riant, hartvormig ligbad. “Ik heb zin in champagne,” zegt Peter als ze onder het schuim zijn verdwenen. Hij trekt met een loom gebaar aan een koord, ver weg klinkt een discrete bel en een tel later stapt de gastvrouw gracieus als een mannequin naar binnen met een dienblad. Vanuit het lage perspectief van het bad is haar naaktheid adembenemend. Met een gedistingeerde glimlach hurkt ze neer, zet het blad op de badrand, prevelt ‘alstublieft’, draait zich om en heupwiegt geruisloos heen zonder Peter en Petra nog een blik waardig te keuren. “Proost!” zegt Peter terwijl hij haar billen nakijkt tot de deur zich achter haar sluit. Nippend aan haar glas volgt ook Petra haar afgemeten passen. “Ik wou dat ik ook zo mooi was,” zucht ze. “Wat zeg je? Och schat, jij bent toch de mooiste vrouw die er bestaat?” Petra lacht, bloost zelfs. Zwijgend gaat ze op haar knieën zitten, en als Peter zijn glas ook heeft neergezet bestijgt ze hem. Haar borsten soppen in zijn gezicht, onder water glijdt hij bij haar binnen, en terwijl ze hem bijna snikkend in een tongzoen verzwelgt voelt hij zijn zoveelste orgasme oplaaien… Het is een stuk donkerder geworden als ze na hun vrijpartij uit het bad stappen en Peter Petra bij de hand neemt. Achter het getinte glas van de lounge kijken ze dromerig uit over de weidse polder waarboven een prachtige zonsondergang gloeit. Ze zinken zo diep weg in een enorme roodleren poef, dat ze over elkaar heen rollen en bijna weer beginnen te vrijen, maar Peter vermant zich: “Wil je wat lekkers?” “Ik ben al druk bezig!” lacht Petra, en ze graait teder in zijn kruis terwijl hij omhoog reikt en opnieuw aan een koord trekt. Weer klinkt de bel, en weer laat de gastvrouw geen seconde op zich wachten. Hoe doet ze dat, vraagt Petra zich af. Er wordt een roodfluwelen gordijn geopend, waarachter een prachtig gedekte tafel blijkt te staan. “Aan tafel!” nodigt Peter met een galant gebaar uit, en schuift een stoel voor haar opzij. Ze neemt ruim de tijd om zich te installeren, want het duurt even voordat de hoogpolige, pluchen zitting zich naar de ronding van haar billen heeft gevoegd. “Zit je lekker?” vraagt Peter opvallend belangstellend. “Ja hoor, schat.” Petra kijkt haar ogen uit. Het lijkt wel een koninklijk banket. “Mooi, want dat is heel belangrijk,” zegt Peter met een geheimzinnige blik, alsof hij iets in zijn schild voert. Hij neemt ook uitgebreid de tijd om plaats te nemen op de stoel tegenover Petra. Ze kijken elkaar verliefd aan tussen twee glimmende zilveren armkandelaars die de dansende kaarsvlammetjes hypnotiserend weerspiegelen. Ze leunen over de tafel en kunnen elkaars uitgestoken tongen net aanraken. Petra pakt haar bestek – en dan voelt ze het kussen onder haar stoel bewegen. Ze klemt als reactie haar vuisten samen, maar daardoor wordt hetgeen haar die reflex bezorgde juist nog meer geactiveerd: er komt iets uit de stoel omhoog. Iets warms en stevigs maar toch zacht en soepel, dat haar uiterst gevoelige kruis beroert… en zich tussen haar schaamlipjes wringt. “Wat is er, schat?” vraagt Peter op zo’n toon dat Petra meteen doorheeft dat hij dit van tevoren wist. “Oh…” kan ze slechts uitbrengen. “Zal ik het voorgerecht opdienen?” zegt hij veel te beleefd. Petra zakt met een zucht achterover in haar stoel, waardoor de dildo in het kussen haar alleen nog maar dieper neukt. “Dit… dit wist je, he?” kreunt ze, “Dit heb jij… geregeld…” Peter proest het uit. “Nee hoor,” liegt hij, “ik heb alleen maar gevraagd om, eh… om een tafel voor twee!” “Heb jij ook zo’n stoel?” “Zoiets… ik moet even… moment…” Peter reikt onder de tafel, schuifelt even onduidelijk heen en weer, en vervolgt dan: “Zo. Ten aanval!” Hij pakt zijn bestek, en met een wazige blik leunt hij ontspannen achterover. Onder tafel zoeken hun voeten elkaar op; ze zakken steeds verder onderuit, beginnen in hun stoel te draaien, te wiebelen, te wippen… het bestek valt uit hun handen, maar Petra’s dildo en Peters kunstvagina zijn goed op gang gekomen. Petra begint hijgend haar borsten te kneden, Peter danst kreunend met zijn erectie in zijn handen op en neer, op en neer… en opeens, alsof ze het hebben afgesproken, springen ze met een luide kreet kronkelend uit hun omvallende stoelen. De kunstgenitaliën floepen met het geluid van een springveer uit hun spetterende kruis; Petra rent om de tafel en bespringt wijdbeens de wankelende Peter die haar in de vlucht neukt waarna ze met een klap op de leren poef ploffen. Het gevaarte geeft puffend mee als ze elkaar schaterend, grommend en gillend, rollend, wipstotend en hevig spartelend naar een soppend hoogtepunt jagen, nog eens en nog eens en nog eens… “Wil je nog een afzakkertje,” vraagt Peter, “voor we naar bed gaan?” Petra antwoordt niet. Ze liggen in een onmogelijke 69-pose uit te hijgen, zij bovenop. Ze komt kreunend overeind, reikt in haar natte kruis en likt met een vermoeide maar bloedgeile blik over haar schouder slurpend haar vingers af. Hij streelt haar zijdezachte dijen en kijkt tussen haar billen bewonderend op naar haar paradijselijke silhouet dat in de schaars verlichte zaal mysterieus boven hem uittorent. Ze wordt echt steeds geiler, denkt hij bij zichzelf. Haar gouden lokken glanzen als maanlicht rondom haar zwellende borsten, haar tepels zijn als fonkelende sterren, en haar kusmondje blinkt hem tegemoet. Met een sierlijke beenzwaai laat ze hem vrij, hij komt overeind en onvermijdelijk verdrinken ze in een nieuwe, verzengende tongzoen. De gastvrouw glimlacht nog mysterieuzer dan anders als ze volkomen geruisloos opeens weer binnen staat: “Willen jullie me volgen?” ze gaat Peter en Petra voor door een lange gang met aan weerszij een rij deuren met kamernummers en blinkende koperen knoppen. Helemaal aan het eind is een extra fraaie deur met in bladgouden letters het opschrift ‘Amour+Ultra’. De gastvrouw haalt een sleutelbos tevoorschijn - waarvandaan, is voor Peter en Petra een compleet raadsel - , laat hen binnen en doet de deur weer op slot. Het is aardedonker. Peter en Petra zijn elkaar even volledig kwijt maar voelen, horen en ruiken dan elkaars nabijheid weer, wat ze op een of andere manier ervaren als een eerste ontmoeting. De geur, warmte en vormen van hun lichamen zijn als abstract, als volkomen nieuw voor hun zintuigen die in de duisternis scherper zijn dan ooit. Op gedempte toon geven ze bijna non-verbale signalen, hun vingertoppen verdwalen op o zo bekend terrein. Hun uiteindelijke omhelzing is van een intimiteit die ze tot nu toe alleen kenden van hun bed, thuis. Ze merken dat ze op een fluweelzachte deken staan, en gaan erbij zitten. De matras veert als een waterbed. Ze glijden steeds verder in elkaars armen, omsluiten elkaar met hun benen.

Ze rollen om, om en om, raken volkomen gedesoriënteerd. Bijna gewichtloos deinen, dansen, zweven ze over een gigantisch bed dat hen als een donzige wolk draagt. “Weet je nog, schat,” zegt Peter als ze elkaar in een tedere houdgreep hebben gevangen, “wat ik zei op de vrijgezellenavond?” “Eh… ja, zoveel…” “Over hogere sferen…?” helpt hij haar. “Oh ja, eh… voortaan zijn we in hogere sferen, zoiets.” “De komende eeuwen zal ons leven zich in hoger sferen afspelen.” “Juist! Nou weet ik het weer!” “Die hogere sferen beginnen hier, let maar eens op.” Uit de onzichtbare hemel begint het zachtjes te regenen. Lauwwarme druppels spetteren naar beneden, bevochtigen het bed en laten hun huid tintelen. Hun zoenende lippen worden nat, hun tongen beginnen te slurpen. Het vocht is fruitig van smaak, nieuwsgierig gaan ze op proeftocht over elkaars gezicht, hals, schouders, hun hele lichaam. Buitelend over elkaar heen raken ze het spoor volledig bijster. Onder en boven zijn volkomen zoek, voor en achter nog net niet maar deze nieuwe danssuite van Peter en Petra begint steeds meer te lijken op een uitvergroot vervolg op het abstracte, levende kunstwerk dat op hun vrijgezellenavond over het podium rolde. Die herinnering is de lont in het amoureuze kruitvat. Peter roept “Toe maar!” en dan zien Petra en hij de hemel opengaan. Het houdt op met regenen, en langzaam, heel langzaam wordt de intense duisternis verdreven door een vaag schijnsel. Hun natte huid begint te glanzen, ze herontdekken elkaars gestalte, kruipen nog dichter tegen elkaar aan onder een steeds helderder wordende regenboog. Vooral Petra weet van verbazing amper waar ze moet kijken. Om hen heen ontvouwt zich een eindeloos landschap van loom ronddrijvende wolken, een uitspansel waarvan zij zelf het stralende middelpunt zijn alsof het heelal om hen heen draait. Zachte pasteltinten strelen hun tot rust gekomen ogen, geven hun lichamen een paradijselijke schoonheid. En ze vrijen, oh ze vrijen… snikkend glijdt Petra uit Peters omhelzing en buigt zich over zijn erectie. Hij kan niet anders dan zijn benen spreiden. Haar tong likt druppels van zijn genotknop die eerst nog fruitig smaakt van de regen, maar gaandeweg maakt zich een ander, romig vocht uit hem los dat ze nippend opvangt. Ze proeft aandachtig, als van een delicatesse, kreunt zacht, smakt en slurpt… maar dan geeft Peter een wipstoot en spuit zijn volle orgasme in haar gezicht. Meteen hapt ze toe, ze drinkt, ze zwelgt, ze klokt; haar beide handen houden hem moeiteloos in bedwang terwijl ze de schacht likt langs de volle, steeds groter wordende lengte. Ze laat zijn ballen dansen, hij kronkelt en spartelt, kreunt en hijgt. De lichtende wolken kolken om hem heen als een woest schilderij, het bed laat hem steeds heftiger op en neer dansen terwijl Petra’s mond maar doorgaat en doorgaat… tot ze met een luide gil van hem afspringt. Hij grijpt meteen zijn kans en duikt tussen haar dijen. Haar schaamlipjes druipen, warm en slijmerig gaan ze wagenwijd open voor zijn lange kronkeltong die diep in haar doordringt. Nu is het haar beurt om te soppen. Kronkelend masseert ze haar borsten, kermend likt ze Peters liefdesroom van haar geil lachende lippen. Haar navel lonkt naar hem, haar heupen wiegen, wiebelen en wippen in het ritme van zijn tong. Onder hen golft het bed als de branding, boven hen is de maan gaan schijnen tussen ontelbare sterren, en diep onder de ‘wolk’ waarop ze drijven licht de blauwwitte aarde op. Als Petra gillend en spartelend klaarkomt, stuitert ze wild in het rond en zalft zichzelf van top tot teen met haar eigen vocht. Glimmend in het maanlicht danst ze voor Peter een adembenemende solo, een tornado van gouden lokken wervelt om haar heen. Haar orgasme duurt en duurt, maar ze is onvermoeibaar. Pas wanneer haar vingers alle tien in haar venusbron zijn verdwenen, komt ze heel langzaam tot rust. Haar heupen schokken nog een tijdje na en tenslotte blijft ze in een verleidelijke pose liggen. Peter deint met ruimtewandelpassen naar haar toe. “Schat, wat deed je dat prachtig!” zegt hij vol bewondering. “Oww…” kreunt ze, “dit was nog maar het begin…” “Meen je dat nou?” Ze komt lachend overeind. Alsof er niets aan is voorafgegaan neemt ze hem in haar armen en kruipt wijdbeens bij hem op schoot. “Je kent me toch langer dan vandaag!” Hij voelt hoe haar kut aan zijn genotknop knabbelt. “Neuk me…” prevelt haar mond bijna zonder geluid vlakbij de zijne. Haar billen zijn warm en zacht in zijn handen; haar borsten glanzen vol en rond in het maanlicht. Ze duwt ze in zijn gezicht en langzaam daalt haar liefdesspagaat over hem neer. Hij laat zijn tong rond haar tepels dansen, ze sluit haar benen om zijn middel. Golvend in het ritme van hun ene kruis raken ze innig verstrengeld. Het duurt niet lang, of hun orgasmenkreten galmen opnieuw in de oneindigheid van het heelal. “Ontbijtje?” Het is een stralende ochtend boven de nu roze wolk als Petra langzaam wakker wordt. Zodra ze beweegt en zich uitrekt begint alles om haar heen weer te deinen, en ze voelt zich een beetje dronken. Dan ziet ze boven haar hoofd weer zo’n belkoord hangen, alsof het uit de hemel is neergelaten. Peter geeft er een rukje aan, er klinkt een bel… en de mooie gastvrouw komt binnen op een wel heel bijzondere manier: ze zweeft als een engel ogenschijnlijk gewichtloos om Peter en Petra heen. Ze is naakt en draagt achter haar rug een paar enorme vlindervleugels waarvan de weerschijn glanst in alle mogelijke kleuren. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is zet ze zwijgend een grote mand bij hen neer en verdwijnt weer in het hemelblauw. Peter glimlacht tevreden als hij Petra’s verbazing ziet. Ze doen zich uitgebreid tegoed aan belegde broodjes en fruit. “Heb ik je een fijne huwelijksnacht bezorgd?” vraagt hij tenslotte. Ze antwoordt niet, maar eet kalm haar mond leeg. “We zijn er nog niet, hoor,” zegt ze dan geheimzinnig glimlachend, “ik heb nog een verrassing voor jou, wacht maar af tot we weer buiten zijn.” “Dankjewel voor de mooiste huwelijksnacht sinds mensenheugenis!” zeggen Peter en Petra als de gastvrouw hen naar de uitgang van de club begeleidt. “Geen dank,” prevelt haar ondoorgrondelijke glimlach, “het was ook ons een waar genoegen.” Ze is nog steeds naakt, maar Peter en Petra dragen nu weer hun joggingpakken die sinds de vrijgezellenavond waren achtergebleven. De ochtend is fris maar helder en zonnig. Peter vraagt zich af of de auto’s er nog zullen staan, maar dan is het zijn beurt om zich te verbazen. In het weiland naast het gebouw is een enorme rode hartvormige luchtballon neergestreken. “LOVE IS IN THE AIR” staat er in grote letters op. Petra valt in Peters armen, en straalt: “Voortaan zal ons leven zich in hoger sferen afspelen!” Hun tongzoen is lang en intens. Peters handen kruipen onder Petra’s joggingvest, op zoek naar haar borsten, maar ze slaagt erin hem in de gondel te duwen waar ze samen languit op een bed ploffen. Petra roept: “Trossen los!”, de ballon verheft zich onmiddellijk, en verdwijnt met het hartstochtelijk vrijende paar in blauwe verten.