Het was begin maart. Een koude tijd. De dagen waren alweer langer aan het worden, maar rond een uur of 6 des avonds was het toch nog steeds hartstikke donker. Het was ook de tijd van carnaval. De tijd dus van uitbundig feesten. De tijd ook van de verkleedpartijen. Met name in het zuidelijke gedeelte van ons land wordt carnaval met veel hartstocht gevierd. Gedurende enkele dagen lijkt het wel alsof er geen normaal mens te vinden is. Iedereen is uitgelaten en doet gek. Degenen die niet van carnaval houden zitten thuis voor de buis of, en dat gebeurt blijkbaar steeds meer, gaan op wintersport-vakantie. Aangezien wij in het centrum van het land wonen is carnaval een voor ons vrijwel onbekend fenomeen. Wij hadden echter besloten hier verandering in aan te brengen. Onze jaarlijkse wintersport-vakantie zou dit jaar niet in Oostenrijk maar in de Limburgse hoofdstad plaats vinden. We hadden geboekt in een hotel van een bekende Nederlands concern waarvan wij veel en graag gebruik maken. Voor carnavalskleding hadden we ook gezorgd want we wilden absoluut meedoen met het feest vieren, en niet als een stelletje vreemden langs de zijlijn staan en het feest slechts bekijken. Ikzelf was verkleed als clown. Het kostuum had ik gekocht in een grote, in carnavalskleding gespecialiseerde winkel. De keuze was er enorm geweest. Mijn schat zou tijdens de carnaval als zigeunerin door het leven gaan. Haar kostuum bestond uit een witte blouse met forse kraag. Een felblauwe zwierige jurk tot net boven haar knieen, waaronder ze zwarte laarzen droeg met een hakje. Mijn schatje is hartstikke blond, en aangezien in onze optiek de meeste zigeunerinnen eerder zwart haar hebben, had Miranda ook gekozen voor een lange zwarte pruik. Vaak is het nog behoorlijk koud in maart, maar de temperatuur viel dit jaar alleszins mee. De temperatuur zou een kleine 15graden bedragen, zo werd voorspeld, wat absoluut een aangenaam carnavalstemperatuurtje te noemen is. Die middag zouden we de grote carnavalsoptocht gaan bekijken. Later die dag wilden we de stad in gaan om te feesten. Als attributen droeg ik een toeter met fleurige linten en een rubberen hamer, terwijl Miranda met een stapel enveloppen rond liep. In iedere enveloppe hadden we een gaatje geperforeerd. Een dun ijzerdraad had ze door die gaatjes in de enveloppen gehaald ,zodat ze met ongeveer 50 enveloppen aan een draadje rondliep. Om haar handen vrij te hebben kon ze die enveloppen ook bijvoorbeeld om haar nek hangen. In die enveloppen had ze briefjes gedaan waarop ze allerlei spreuken had geschreven. Die liepen uiteen van bv; tracteer me op een pilsje, tot;dit briefje geeft recht op een kusje. Miranda is namelijk van het vrolijke type dat graag contact maakt met nieuwe vrienden. Aangezien het niet te verwachten was dat we de komende dagen bekenden tegen het lijf zouden lopen, leek dit haar een goede manier om met mensen te leren kennen en om in gesprek te raken. Wat Miranda echter niet wist, was dat ik enkele enveloppen aan haar bundeltje had toegevoegd. Ook hierin zaten briefjes, echter met een tekst die Miranda aan het blozen zou hebben gemaakt. Ze zou er nog wel achter komen, die schat van mij. Het was druk in de stad, die middag. De optocht was fleurig en vrolijk, en het duurde uren voor hij voorbij was. Het was reeds schemerdonker toen we, samen met massa's andere mensen richting centrum liepen. We hadden besloten eerst een hapje te gaan eten voordat we de kroeg in zouden duiken. We besloten een pizza te nemen, die we op de hand op aten, terwijl we door de stad liepen. Toen onze honger gestild was, hadden we het centrum bereikt. Het was er super druk. Alle kroegen waren stampvol. Er was ook een grote zaal, die normaal gesproken gebruikt werd voor sportactiviteiten. Nu was hij omgetoverd in een grote feestezaal. De versieringen waren uitbundig. Het licht was gedempt, en de muziek was keihard, maar vrolijk. We besloten hier naar binnen te gaan. Door de grote drukte dreigden we elkaar kwijt te raken en we hielden krampachtig elkaars hand vast. Echter zonder resultaat. Al gauw was ik Miranda kwijt, en een beetje geirriteerd en teleurgesteld liep ik rond. Ik besloot mijn avond niet te laten verpesten, en ging mee in de hossende massa. Al gauw was ik mijn clownshoedje kwijt aan een dronken heks, die echter accoord was tot een ruil van mijn hoedje voor haar grijze lange pruik. Een clown echter met lange grijze haren is natuurlijk ook geen gezicht, dus ik stelde haar nog een ruil voor . Haar lange zwarte jurk voor mijn fel geruitte clowns-kostuum. Ze ging direct accoord en ongegeneerd deed ze haar jurk uit en overhandigde deze aan mij. Ik besloot ook maar gewoon mijn kostuum uit te trekken, immers niemand van de hossende massa scheen er aanstoot aan te nemen. Zo kwam het dat ik even later als heks door de zaal sprong. Plotseling zag ik Miranda. Ze stond even uit te hijgen, en ze bestelde een drankje. Ik zag dat de meneer achter de tap een enveloppe van haar draadje mocht halen. Hij opende de enveloppe, keek nieuwsgierig op het briefje dat hij er uit haalde, en tapte nog een pilsje voor haar. Miranda leek me erg vrolijk. Of dat nu kwam door de hele sfeer of door de pilsjes die ze dronk was me niet geheel duidelijk. Net toen ze van plan leek om weer het feestgedruis in te duiken werd ze aangesproken door een spook. Het spook leek leuke grapjes te maken want mijn schatje lag in een deuk. Ik zag dat het spook ook een enveloppe mocht trekken, en nieuwsgierig werd deze geopend. Het spook keek op het briefje, en het keek er vrij lang naar. Het leek alsof Miranda zei; wat staat er? Plotseling zag ik de handen van het spook naar Mirandas borsten gaan en ze stevig omvatten. Mijn schatje keek verbouwereerd en reageerde eerst helemaal niet. Plotseling duwde ze het spook weg en begon er op te schelden. Het spook droop af, maar ik zag dat het ook schold. En ik begreep waarom. Waarschijnlijk had het een van mijn enveloppes getrokken, en slechts gedaan wat op het briefje geschreven stond; in dit geval dus; jij mag aan mijn lekkere borsten voelen. Niemand van de overige feestvierders scheen iets van het incident gemerkt te hebben. Miranda leek weer gekalmeerd en ze verdween weer in de massa. Ik besloot haar goed in de gaten te houden. Na een half uurtje leek het mijn schat weer tijd om even te rusten en om weer een drankje te nemen. Ik zag dat ze weer een pilsje nam. En het kon ook niet uitblijven; als eenzame zigeunerin werd ze ook nu weer aangesproken, en wel door een matroos en een duivel. Ik besloot dichterbij te gaan, in mijn heksenvermomming zou mijn schat mij immers onmogelijk herkennen. Toen ik naast hun stond kon ik hun gesprek volgen. De matroos, een klein matroosje maar overigens, vroeg aan haar wat ze zo alleen deed in de grote stad. En Miranda vertelde in haar vrolijkheid gewoon dat ze graag mensen zou kennen leren om er een leuke carnaval van te maken. De duivel antwoordde gevat dat, als ze dat zou willen, ze door de duivel bezeten kon worden vanavond. Miranda begreep de dubbelzinnigheid van de opmerking maar lachte met de twee mee. Ze kregen beiden het aanbod om een enveloppe te trekken en deden dit uiteraard graag. Ze haalden de briefjes uit de enveloppes en ik zag een gemene blik in hun ogen verschijnen. Miranda vroeg aan hun wat er op de briefjes stond, en lachend lieten ze haar de briefjes zien. Geschrokken keek ze op de velletjes papier. Wat is dat nu voor onzin hoorde ik haar zeggen, terwijl ze in de lachende gezichten van de twee mannen keek. Ik keek over hun schouders om te zien wat er op de briefjes stond. Ik las in stilte op het briefje van de matroos; je mag onder mijn rokje voelen. Op het briefje van de duivel kon ik nog net lezen; ik wil je best afrukken. De twee vroegen Miranda om dan maar even mee naar buiten te gaan. Ze weigerde pertinent. Maar de matroos en de duivel lieten zich niet zomaar weg sturen. Wie A zegt moet ook B zeggen, lieverd, zei de duivel dreigend. Want dit pikken we niet. Ik besloot me er mee te bemoeien. Wat is eraan de hand heren, vroeg ik. Nou kijk, zei de matroos; deze mevrouw geeft ons deze briefjes, en hij toonde me de door mij zelf geschreven briefjes. Zo zo, zei ik kwasi geschrokken. Dat is me wat. En wat is nu het probleem? Ze wil niet, antwoordde de matroos verontwaardigd. Eerst die briefjes en nu dit. Door het lawaai kon Miranda onmogelijk mijn stem herkennen en ik zei tegen hun drieen; Als jullie nu allemaal een beetje water bij de wijn doen moeten jullie er toch uit kunnen komen. Er wordt niet onder mijn rokje gezeten, antwoordde Miranda resoluut. Nou stelde ik voor, ze lijkt me ook fraaie borsten te hebben. En dat aftrekken dan? zeiden de twee. Ik denk dat jullie dat dan maar zelf moeten doen, over haar borsten bijvoorbeeld, opperde ik. Dat leek hun wel wat. Miranda wilde echter pertinent niet. Ik besloot haar weinig keuze te laten. De politie zal niet amused zijn als ze deze briefjes ziet, en wie weetwat er nog in die andere enveloppes zit. Miranda zag het uitzichtloze van haar situatie in en besloot dan maar accoord te gaan. Met z'n vieren gingen we naar buiten. We verdwenen in een smalle steeg. We moesten mijn schat voor ons uit duwen want van harte ging het zeker niet. Laat die tieten zien, en snel een beetje, snauwde de matroos. En hij rukte haar blouse al half open. Om verder onheil te voorkomen knoopte Miranda zelf haar blouse open . De maatroos rukte haar bh omlaag, ondertussen zijn broek omlaag trekkend. Ook de duivel stond nu met de broek op zijn enkels, en gebood Miranda op haar knieen te gaan zitten. Ze deed wat haar gevraagd werd en scheen opgelucht dat ze er nog zo goed vanaf kwam. De hele situatie wond me zodanig op dat ik ook mijn broek omlaag deed en evenals de matroos en de duivel aan mijn lul begon te trekken. Enkele andere mannen verschenen in het steegje, waarom? geen idee. Lachend sloegen ze het tafereel gade, maar ze werden door de duivel weg gestuurd. Met z'n drieen rukten we heftig aan onze lullen. We geboden Miranda om haar borsten op te tillen en om met haar tepels te spelen .Ze leek zelfs wel plezier te hebben in de macht die ze zomaar over 3 mannen had. De duivel was de eerste die kwam, en met een duivelse schreeuw spoot hij een verbazingwekkende hoeveelheid sperma over Miranda's borsten. Zelf kon ik het ook niet meer houden en ook mijn smurrie belandde op haar borsten. De matroos beval haar om het sperma over haar borsten te smeren. Ze gehoorzaamde zonder tegenspraak. Dit was voor de matroos voldoende om als laatse kreunend klaar te komen. Hij spoot eenwerkelijk gigantische hoeveelheid zaad over haar borsten en rok. Zowel de matroos als de duivel deden hun kostuum weer zoals het hoorde en lachend vertrokken beiden. Miranda op haar knieen, onder het zaad, achter latend. Ook ik verdween als een dief in de nacht. Het was al bijna 24.00 uur toen ik haar weer zag in de feestzaal. Mijn heksenkostuum had ik ingeruild voor mijn clowns-kostuum. De heks was nu weer heks. Ik liep naar haar toe en vroeg, waar was je schat? ik zag je niet meer. Kom naar het hotel schat, alsjeblieft, smeekte ze. Ik vreesde nu toch te ver te zijn gegaan, ze leek me helemaal over de toeren. Wat is er schat? kan ik iets voor je doen? Haar antwoord verbaasde me. Ja schat, dat kun je ,zei ze , met trillende stem. Je kunt me neuken. De hele nacht als je wil, ik ben zo verschrikkelijk heet. Maar hoe kan dat dan schat, vroeg ik ,alsof ik niet duivels goed wist wat er vanavond gebeurd was. Het zal weldoor de drank komen, zei ze