Miranda is een sociale meid. Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik jullie dat mede deel, immers je bent niet op deze site om kennis te nemen van iemands goedheid. Toch is haar sociale en open karakter mede de oorzaak van dit verhaal. Een verhaal dat begon ongeveer een jaar geleden. Toen we getrouwd zijn, zijn we verhuisd naar een kleiner stadje, ongeveer 185 kilometer van Miranda,s geboorteplaats. En zoals dat meestal gaat ,verwateren dan beetje bij beetje de contacten met de vrienden en kennissen die je achter laat. Zo is dat met mij gegaan, en ook met mijn schat. Nu moet ik zeggen dat ik er totaal geen probleem mee heb dat ik vrienden en kennissen heb moeten achterlaten, wat niet wil zeggen dat ik nooit meer aan die fijne tijd terug denk. Voor Miranda geldt ook dat ze in haar nieuwe woonplaats haar plek gevonden heeft, maar anders dan bij mij, zou zij graag het contact met oude vrienden of kennissen herstellen. Dat dit nog niet zo gemakkelijk is bleek toen ze probeerde om de woonplaats van enkele oude vrienden en vriendinnen te achterhalen. Hoe ze ook probeerde, ze kon hun niet traceren. Zo kwam het dat ze eigenlijk de hoop had opgegeven ooit nog de oude contacten te kunnen herstellen. Totdat er op een goede dag een brief in de brievenbus viel, geadresseerd aan mijn schat. Toen ze de brief opende en hem begon te lezen, begon ze te stralen, en ze dwong me min of meer naar haar te luisteren toen ze de brief voor las. Het bleek dat haar ex-klasgenootjes van ruim 20 jaar geleden van zins waren een reunie te organiseren. Het was hun via het archief van hun oude school gelukt de adressen van enkele ex-klasgenootjes te achterhalen, zo ook ons adres. Omdat het hun absoluut niet lukte om de overige ex-klasgenoten te traceren hadden ze het plan opgevat om dan maar een bijeenkomst te organiseren voor de 5 personen die ze wel hadden kunnen traceren. Hun voorstel was om in Nijmegen bij elkaar te komen. De namen van de 4 ex-klasgenoten en hun telefoonnummers stonden in de brief vermeld, zodat Miranda telefonisch door kon geven of ze ook wilde komen. Diezelfde avond nog had ze telefonisch contact met alle 4 de ex-klasgenoten. Het bleek dat ze hun wel nog kende van naam, maar dat ze zich nog maar nauwelijks kon herinneren hoe ze er toendertijd uit zagen. De jongens, Menno, Dries, en Koos kende ze nog vaag, het meisje,Marieke, kon ze zich nog enigszins voor de geest halen. Maar dat was niet zo van belang, tijdens hun ontmoeting zouden alle herinneringen ongetwijfeld weer bovenkomen. Miranda maakte de afspraak dat ze van bij ons richting Nijmegen zou vertrekken en bij een wegrestaurant ter hoogte van Drunen zou overstappen in de auto bij Menno en Marieke die beiden in Waalwijk bleken te wonen. Ze zouden Dries en Koos dan ontmoeten in een Hotel in Nijmegen. Omdat het waarschijnlijk te laat zou worden om na die avond weer naar huis te rijden zou Miranda samen met Marieke bij een tante van Marieke blijven slapen. Die Tante woonde in het centrum van Nijmegen, pal tegenover het station. De mannen zouden s avonds weer naar huis rijden omdat ze dan weer bij hun gezin wilden zijn. Afgesproken was dat de ontmoeting op zaterdag-avond plaats zou vinden, over precies 2 weken. Nou ik kan jullie vertellen dat die 2 weken Miranda niet snel genoeg om konden gaan. Dagelijks zeurde ze aan mijn hoofd over hoe enig ze het wel vond dat ze haar oude vrienden en vriendinnen weer zou zien. Ik was bijna blij, maar natuurlijk voornamelijk voor haar, toen eindelijk de langverwachte zaterdag was aangebroken. Miranda had zich opgetut en netjes gekleed, want ze wilde natuurlijk goed voor de dag komen. Ze droeg een elegante zwarte jurk tot iets boven haar knieen met daaronder haar zwarte laarzen. Hierop een zwart hemdje met daarover haar zwart lederen korte jasje, wat haar een sjieke maar ook vrouwelijke uitstraling bezorgde. Luid toeterend reed ze weg rond ongeveer 11.00 uur zodat ze, rekening houdend met de drukte rond 12.00 uur in Drunen aan zou komen. Haar reis verliep voorspoedig want reeds ruim voor 12 uur was ze bij het bewuste restaurant gearriveerd. Van Menno en Marieke was nog geen spoor, dus ze besloot op de parkeerplaats bij haar auto te wachten. Het was er nog rustig, enkele personenauto's stonden naast haar auto, maar van de inzittenden was er geen te bekennen. Iets verderop stonden enkele vrachtwagens die door de chauffeurs een beetje gepoetst en vertroeteld werden. Toen ze Miranda zagen uitstappen was hun aandacht meteen getrokken, en hun blikken verrieden dat een attractieve vrouw als mijn schat hun niet onberoerd liet. Een van de mannen wenkte Miranda alsof hij wilde zeggen, ik moet je iets dringends en belangrijks vertellen. Miranda liep aarzelend in zijn richting. Wacht U op iemand mevrouw? vroeg de dikke baardige chauffeur. Jazeker antwoordde mijn schat, ik heb afgesproken met een oude vriend en vriendin, ik verwacht hun ieder moment. Dat is jammer antwoordde de baardige. Maar je hebt toch zeker wel een momentje voor me, probeerde hij nogmaals, en hij greep haar onbeschoft bij een bil. Heeee, laat dat, schreeuwde Miranda, en ze sloeg naar zijn hand. De chauffeur pakte haar nu echter steviger bij haar kont en duwde haar naar zijn vrachtwagen. Terwijl de man de kont van Miranda stevig beethield en haar tegen zijn auto duwde begon hij met zijn onderlichaam tegen haar aan te rijden. Hij rukte Miranda's tasje uit haar handen en gooide dit achteloos onder de grote vrachtwagen. Miranda probeerde zich los te rukken, maar de kerel was te sterk. Bovendien kreeg hij hulp van een collega, een lange smalle vent, die Miranda's handen vastgreep en deze boven haar hoofd tegen de vrachtwagen vast hield. Dit gaf de baardaap de gelegenheid om Miranda's borsten te kneden en om met 1 hand onder haar rok te verdwijnen. Omdat het lekker warm was droeg mijn schat geen panties, met als gevolg dat de kerel meteen met zijn hand bij haar broekje kon. Ondanks haar tegenspartelen was ze niet in staat om de mannen van zich af te houden. De baardaap verdween met 1 vinger bij Miranda's lies in haar broekje. Hij rekte het elastische witte stof iets naar beneden en schoof toen zijn vinger verder naar beneden totdat hij ter hoogte van haar vagina kwam. Toen liet hij nog 3 vingers in haar broekje glijden zodat hij nu met 4 vingers in haar slipje zat. Hij drukte allevier de vingers tegen haar vagina en wreef dwingend op en neer. Hij bewoog zijn vingers van links naar rechts, en herhaalde dat enkele keren alsof hij haar vrouwenlippen wilde spreiden voor een penetratie met zijn vingers. Nou pop, zet je schrap, daar komen ze allevier, lachte de baardaap in haar gezicht. Hij zakte nu iets door zijn knieen om zijn arm verticaal onder haar onderlichaam te kunnen manouvreren zodat hij haar in een keer goed diep zou kunnen penetreren. Zijn andere hand legde hij op haar onderrug zodat ze, als hij haar met zijn vingers zou penetreren, niet kon ontsnappen. Alsjeblieft, niet doen, huilde mijn schat nu, maar dat vonden de chauffeurs helemaal geilmakend. Wat moet dat daar!!!. klonk het plotseling dreigend . De man die zijn vingers net in mijn schat wilde pompen kreeg een gigantische klap in zijn nek, en hij viel versuft op de grond. De lange man, die haar armen boven haar hoofd vast hield, was ook kansloos. Een welgemikte schop trof hem in zijn kruis waarna hij huilend van ellende in elkaar zakte. Miranda sloeg van ellende haar handen voor haar gezicht en begon zachtjes te huilen. Gaat het een beetje? vroeg haar redder. Een beetje wel, ja, zei ze. Maar niet echt goed h�, zei de man. Dank je wel, zei Miranda nu, ik wil niet weten hoe dit was afgelopen als U hier niet toevallig was gekomen. Je hebt inderdaad geluk gehad, zei de man, dat ik hier op iemand stond te wachten en wat rond slenterde. Oh ja, ik heb me nog niet voorgesteld, zei haar redder; Menno is mijn naam. Menno? De Menno van klas 4a?, zei Miranda vragend. Ja, inderdaad die Menno, zei de man. Dan moet jij Miranda zijn, anders zou je me niet kennen. Inderdaad, zei ze, nu wat gekalmeerd. En nogmaals bedankt. Laten we maar weg gaan van deze vervelende plek, zei Menno, dat lijkt me beter. Snel liepen ze naar Menno's auto, en ze reden meteen weg. Toen ze een kwartiertje gereden hadden, dacht Miranda er aan dat ze haar autopapieren en beurs nog in de auto had liggen. Haar autosleutels had ze gelukkig in haar rok gedaan, en die had ze gelukkig nog steeds. In haar tasje hadden slechts wat niet kostbare vrouwenspulletjes als make-up en zakdoekjes gezeten. De schrik was een beetje weg nu, en mijn schat begon onophoudelijk te vertellen, en Menno hoefde slechts te luisteren. Waar is Marieke trouwens? vroeg Miranda plotseling. Ik was haar even helemaal vergeten. Nou, ze heeft afgebeld, zei Menno, wist je dat dan niet? Nee, dat wist ze inderdaad niet. Dries kan trouwens ook niet, vertelde Menno, die is ziek. H�, wat jammer nu, zei mijn schat, maar dan moeten we er met z'n drieen maar iets leuks van maken. Nou en of, antwoordde Menno, waarom ook niet. De rit naar Nijmegen verliep voorspoedig en om 2 uur kwamen ze bij het restaurant waar ze Koos zouden ontmoeten aan. Ze parkeerden de auto op de ruime parkeerplaats en liepen naar binnen. Aan de balie zaten heel wat mensen, maar slechts 1 man alleen in hun leeftijd, dus dat moest Koos wel zijn. Ze liepen op hem af, en toen ze vragend zijn naam noemden, stond hij blij op van zijn krukje en begroette hun hartelijk. Hij gaf Menno een stevige hand, en omhelsde en kuste Miranda en drukte haar stevig tegen zich aan. Als ik je weer moet helpen hoor ik het wel h�, zei Menno lachend. Koos begreep niets van zijn opmerking, maar hij werd al snel bijgepraat over wat er op de parkeerplaats gebeurd was. Niet te geloven, zei hij gemeend, en dat op klaarlichte dag. Ze besloten om met z'n drieen wat te eten en daarna de stad in te gaan om hun ontmoeting te vieren. Toen ze na enkele uurtjes uitgebreidt tafelen het restaurant uit liepen was het bijna half 5. Ze besloten lopend naar het uitgaanscentrum te gaan, en gingen het eerste het beste cafeetje binnen dat hun wel wat leek. Het was er gezellig druk, en de tijd vloog voorbij. Miranda vond het geweldig, en hoewel de ontmoeting op zo een vervelende manier begonnen was werd het toch nog een heel leuke dag. Op een gegeven moment vond Menno het wel welletjes geweest in het cafe, en hij stelde voor om een andere lokatie op te zoeken. Koos en Miranda hadden geen bezwaar en gedrieen liepen ze even later door Nijmegen. Ze besloten een gezellige club binnen te gaan. Het was er minder druk dan in het cafe, maar wel sfeervoller. De muziek was iets rustiger en de verlichting minder schreeuwend. Ze namen plaats enkele meters verwijderd van een podium. Er was echter geen band die optrad. De muziek kwam uit de boxen, en als er om deze tijd nog geen band was, dan zou die vandaag ook wel niet meer komen. Waarom dat podium er toch was bleek al snel. Een man in een net donker pak verscheen op het podium, en hij heette alle bezoekers van harte welkom. Hij kondigde Cheryl aan. Deze juffrouw zou een dans gaan opvoeren,en volgens de spreker zou ze een sensatie zijn. Cheryl verscheen ten tonele, maar sensationeel kwam ze nu niet direct over. Ze was een jaar of 30, lange zwarte haren, normaal postuur, en een lekkere bolle kont. Ze begon haar dans, op de beat van house-muziek. Haar dansen was niet overweldigend, het sensationele van haar show lag meer op het erotische vlak. Haar kledingsstukken verwijderde ze vakkundig al dansend, totdat ze spiernaakt op het podium stond. Dit tot groot genoegen van de aanwezige, ongeveer 20 mannen. De vrouwen, 8 in totaal waren minder enthousiast. De man in het donkere pak verscheen weer, en kondigde aan dat Cheryl nu een totaal nieuwe sensationele show zou gaan opvoeren. Een grote houten tafel werd op het podium geplaats, hierop werd een zwart-wollen deken gelegd. Een kruk werd naast de tafel geplaatst, op de kruk stond een rieten mand met erop een deksel. Cheryl nam bloot plaats op de tafel. Ze ging op haar rug liggen, met haar kruis richting publiek. Ze schoof op haar rug liggend naar voren zodat haar voeten op de rand van de tafel lagen, waarna ze haar knieen op trok en haar voeten plat op de hoeken van de tafel zette. Iedereen in het zaaltje had nu een goede blik op haar geschoren vrouwelijkheid. De muziek werd weer gestart, maar het was nu rustige klassieke muziek. Cheryl opende de mand al liggend, en ze haalde er een potje uit. Rustig draaide ze het deksel van het potje, legde het deksel weer in de mand, en ging met 1 hand in het potje. Toen ze haar hand weer uit het potje haalde was deze bedekt met glanzende gel, die ze sensueel over haar kale spleet wreef. Wordt ,natuurlijk, vervolgd.