Gelukkig was het toestel nog niet ingesteld op die halve cm, zodat ik mij nog even vrij kon bewegen. Illse pakte een stoel, en ging er op zitten. Ze legde haar hand op m'n buik en bekeek m'n lichaam aandachtig. Ze keek mij aan en noemde nog wat regeltjes die van toepassing waren. Ik mocht niet schreeuwen en niet lachen. Ze wensde tijdens de behandelijk komplete rust. Er stond zachtjes een radio aan, en ik kon 'n blik werpen op een kleine tv. De programma's hierop waren overigens totaal niet intressand.
Onderwel kwam Marion, die ook nog steeds van de partij was, naar mij toe lopen. Ze nam afscheid van mij. Ze moest weer naar huis, en div. dingen voor mij regelen. Ik kon natuurlijk niet meer werken. "Hou jij je goed lieverd ?. Je hebt een mooi stel ribben, laat je daar maar lekker aan kietelen!" "Ik doe m'n best" andwoorde ik terug. Ze boog haar hoofd over mij heen, en kreeg 3 dikke natte zoenen op m'n mond. Daarna tongzoende ze mij nog hevig. Ze wenste mij heel veel sterkte toe. Ze groette nog bij de deur opening, en verdween.
Illse en Patricia groette haar ook na. Illse tilde haar hand weer op, en streelde met haar zachte vingertoppen m'n huid. Het kriebelde. M'n hard bonste 'n beetje. Ze streelde een gevoelig plekje op m'n zij. M'n huid reageerde daarop. Als test kreeg ik van Illse een lichte por in m'n ribben. Ik gaf natuurlijk een terughoudende reactie. "Dit moet je natuurlijk straks niet meer doen he. Je moet dan bij aanrakingen doodstil blijven liggen" zei Illse. Ik knikte. Het was inmiddels al 6 uur geworden. M'n maag smeekte om eten. Ik had zo'n verschikkelijke honger. Het rommelde steeds harder in m'n buik, maar probeerde daar geen aandacht aan te schenken. Illse hoorde het ook, en zag 'n traantje uit m'n oog rollen. Ze zei "je maag kan rommelen wat die wil, maag eten is er voor jou niet meer bij. Je krijg wel vocht, maar je gaat nu pas goed hongeren.
Patricia liep naar het voeteind van het toestel, en zette het ding op scherp. Bewegen was nu uit den boze. Weer gleed Illse met haar vingertoppen over m'n buik. Het gekriebel was verschikkelijk. Patricia pakte inmiddels óók 'n stoel, en ging aan m'n hoofdeind zitten. Met beide handen begon ze de binnenkant van m'n armen en m'n oksels te kietelen en te kriebelen. Het ging kontinu door. Gelijktijdig nam Illse mijn ribben voor haar rekening. Zeer geraffineerd en fijntjes kietelde ze alle plekjes van m'n ribbenkast. Ik kon alleen maar toekijken, en dat verschikkelijke gekietel en gekriebel aanvoelen. Ik had het niet meer, en er waren pas 5 minuten voorbij. En ik moest nog dagen zoniet weken. Ik liet wat traantjes de vrije loop.
Heel teder gleden 2 vingertoppen over de binnenkant van m'n oksels heen, en iets naar boven over m'n armen. Plekjes begonnen te jeuken, en wéér gleden die vingers over die jeukende plekjes heen. En dan die ribben van mij. Illse kietelde elk plekje. Oooooohhhhh wat kon die kietelen. Dit was écht erg. Als dit de kieteldood is..........
Oh god, en ik had zo'n verschikkelijk honger.
Uren van ondragelijkheid gingen voorbij. Uren van kietelen en hongeren.
Met het uur werd m'n honger erger. Het gekriebel in m'n oksels was onaceptabel geworden. Een ondragelijke jeuk daar speelde mij parte. Die jeukende plekjes werden kontinu doorgekriebelt. M'n ribben hadden het óók zwaar te voorduren. Met haar vingers hobbelde Illse heel fijntjes van m'n ene naar de andere rib. Ik kon niet kreuen, of wat dan ook. Alleen maar aanvoelen. Ik kon wel janken.
Het was inmiddels 12 uur geworden. Het kietelen stopte. Ik was kapot. Ik stierf van de jeuk. M'n ribben, m'n oksels. Maar krabbelen was er niet bij. En ik wilde het zo graag. Ik werd van het toestel afgehaald om even m'n behoefte te doen en water te drinken. Ze liepen met me mee. Terug komend in het kamertje moest ik weer plaats nemen op het toestel. Stervend van de honger ging ik weer liggen. Ik werd weer goed vast gebonden. Ik was toe aan m'n nachtrust. Maar slapen met jeuk en 'n maag die nog steeds smeekte om eten, dat viel niet mee. Maar ik was hondsmoe en viel direct in slaap.
wordt vervolgt..............