Maandagmiddag, na schooltijd, liep Karin nerveus de winkel binnen, waar ze ruim een dag eerder zo’n chaos had aangericht en bruut was verkracht. Ze wilde het eigenlijk liever niet maar kon niet anders. De reden hiervoor was simpel. Bij thuiskomst, gisterochtend, was ze tot de ontdekking gekomen dat ze haar tasje had vergeten, waar haar portemonee, haar ID-kaart en nog andere, voor haar belangrijke dingen in zaten. Het was dus duidelijk dat er niets anders opzat voor haar dan terug te gaan naar de plaats des onheils.
Schichtig om zich heen kijkend om die vreselijke man maar niet te hoeven tegenkomen, liep ze door de brede gangpaden, op zoek naar iemand die haar zou kunnen helpen. Het verbaasde haar trouwens dat het er allemaal al weer zo netjes uitzag, hoewel het op sommige plekken wel te zien was dat er iets was gebeurd. Er waren gedeeltes bij waar de schappen compleet leeg waren. Daar hing dan een papier bij dat dit kwam door omstandigheden en dat er geprobeerd werd het weer zo snel mogelijk aan te vullen.
“Zo, kijk eens wie we daar hebben. Kom je je werk eventjes bekijken, slet?” Klonk het plotseling van opzij.
Karin draaide zich met een ruk die kant op en zag de man die haar verkracht had staan. Ze wilde weglopen, maar haar lichaam weigerde dienst. Het leek gewoon alsof ze aan de grond stond vastgenageld. Ze werd vuurrood en stamelde iets onverstaanbaars, wat als een soort verontschuldiging dienst moest doen.
“Wat zeg je nu allemaal?” Riep hij haar toe met barse stem, “Praat eens wat duidelijker.”
“H-het spijt me.” Bracht ze met moeite uit.
“Ja, ja. Dat zal wel.”
Karin reageerde hier verder maar niet op. Ze was hier gekomen om haar spullen terug te halen, niet om ruzie te maken. Ze vertelde hem dan ook waar ze voor was gekomen.
“Aha, dat ding is dus inderdaad van jou? Zo’n vermoeden had ik al. Kom maar mee, dan.”
Met lood in haar schoenen liep ze achter hem aan. Hij bracht haar naar zijn kantoor, de plek waar hij haar op brute wijze had ontmaagd. Er ging een rilling door haar heen toen ze naar binnen stapte. Het liefst had ze buiten blijven staan, maar meneer Veenstra beval haar met een wijds gebaar dat ze naar binnen moest lopen. Hij liep achter haar aan en sloot de deur. Haar hart voelde ze in haar keel bonzen.
“Ga zitten.” Zei hij bars.
Aarzelend nam Karin plaats op een krakkemikkige houten stoel. Meneer Veenstra liep om het bureau heen en ging tegenover haar zitten. Hij bukte zich en kwam even later weer omhoog. Ze zag dat hij haar tasje in zijn handen had, die hij voor zich op zijn bureau neerzete, Ze wilde haar tasje pakken, maar hij was haar voor en hield haar tegen.
“Hoho, sletje. Niet zo snel. Eerst moeten wij nog eventjes met elkaar praten.”
Angstig keek Karin hem aan en voelde nattigheid. Nors kijkend vertelde hij haar dat hij ontzettend veel schade had opgelopen van haar nachtelijke uitspatting. De verzekering betaalde maar gedeeltelijk uit, de rest moest hij zelf maar zien te bekostigen. Nu kon hij haar en haar vriendin wel aangeven bij de politie, alles stond op video, maar daarmee had hij zijn geld nog niet. Nee, hij wilde hebben dat ze voor hem kwam werken, zodat ze hem kon terugbetalen met een gedeelte van het door haar verdiende loon. Bovendien zou hij haar wat extra ‘klusjes’ geven, zodat het allemaal wat sneller zou gaan. Niets vermoedend over hetgeen hij eigenlijk met haar van plan was, stemde ze toe. Hij liet haar een werkcontract tekenen en borg deze vervolgens op.
“Zo. Dat was dat. En kom nu maar eens hier, slet.”
Niets vermoedend stond Karin op en liep om het bureau heen. Ze dacht dat hij haar nu haar tasje zou overhandigen, zodat ze eindelijk naar huis kon gaan. Maar niets bleek minder waar. Zodra ze naast hem stond, beval hij haar om haar spijkerbroek uit te trekken. Met grote ogen staarde ze hem ongelovig aan. Dat kon niet waar zijn. Ze schudde met haar hoofd, zei dat ze dat niet wilde en weigerde dan ook haar broek uit te doen. Hij glimlachte en keek haar met een blik vol medelijden aan. Of ze wel besefte wat ze deed, vroeg hij. Dat ze niets had te willen, alleen mar had te doen wat hij haar opdroeg. Hij hoefde alleen maar de videoband op te sturen naar de politie en ze zou haar voorwaardelijke straf moeten uitzitten. En die band zou hij opsturen als ze niet snel deed wat hij haar had opgedragen. Karin kon op dat moment wel janken. Toch zat er weinig anders op voor haar dan te doen wat hij van haar verlangde. Ze wilde niet naar de gevangenis. Met trillende handen maakte ze haar broek los en trok hem uit. Hij knikte tevreden.
“En nu de rest, slet.”
Karin probeerde hem nog op andere gedachten te brengen, maar tevergeefs. Hij dreigde haar aan te geven en had zelfs al de hoorn van de telefoon in handen, toen ze besloot om te doen wat hij zei. Ze kleedde zich helemaal uit. Haar shirt, haar bh, sokken, slipje, alles gooide ze op één grote berg naast zich neer. Daar stond ze nu. Helemaal naakt voor hem.
Hij trok haar wat dichter naar zich toe en begon haar kutje te strelen. Een lichte huivering ging er door haar heen en aan haar lippen ontsnapte een zachte kreun. Hij liet een vinger haar kutje binnenglijden en begon haar te vingeren. Al snel voelde ze dat haar kutje vochtig begon te worden en ze schaamde zich rot omdat haar lichaam haar op deze manier verraadde. Ze wilde dit allemaal niet, maar haar lichaam ging zijn eigen gang. Hij raakte al haar gevoelige plekjes waardoor ze zachtjes begon te kreunen en te steunen.
“Wat ben je toch ook een geil sletje. Je zegt wel steeds dat je niet wilt, maar ondertussen zit je gewoon te genieten.”
Ze werd vuurrood en wende haar gezicht van hem af. Hij trok zijn vinger uit haar nat geworden kutje en beval haar om over het bureau heen te buigen. Ze deed het met tegenzin, want ze had al een vermoeden wat er nu zou gaan gebeuren. En inderdaad. Hij kwam uit zijn stoel vandaan, kwam vlak achter haar staan en liet zijn broek zakken. Zijn enorme erectie sprong de vrijheid tegemoet. Hij bracht zijn harde lul tussen haar gezwollen schaamlippen en boorde zich vervolgens diep in haar natte kutje. Karin gromde luid. Hard en diep begon hij in haar te stoten.
Door het spiegelglas zag Karin mensen voorbij lopen. Even voelde ze een angst in zich opkomen dat ze haar zouden zien, naakt en neukend met een man die vele malen ouder was dan zij. Maar dan besefte ze dat je wel door het raam naar buiten kon kijken, maar niet naar binnen. Nu ze dit besefte maakte de angst plaats voor een enorme opwinding. Luid kreunend begon ze zijn stoten op te vangen en met zijn bewegingen mee te neuken.
“Geile slet.” Hijgde hij en trok haar hoofd aan haar haren naar achteren.
Karin kreunde van pijn en genot. Hij boog naar haar toe en keek gemeen grijnzend in haar ogen. Met de duim en wijsvinger van zijn andere hand pakte hij de tepel van haar kleine, ronde tienerborst en kneep er hard in. Ze kermde van pijn en sloot haar ogen. Hij liet haar tepel los en begon haar met de vlakke hand te slaan op haar billen. Ondanks de pijn die ze voelde, merkte ze dat ze er vreselijk geil van werd. Haar hele lichaam stond gloeide en al snel voelde ze een heerlijk orgasme opkomen. Luid kermend kwam ze klaar. Haar hele lichaam schokte wild. Meneer Veenstra stopte met neuken en keek grijnzend toe. Het pulseren van haar kutje deed hem bijna klaarkomen. Snel trok hij zijn lul uit haar nauwe kutje en wachtte tot ze klaar was. Vervolgens ramde hij zijn harde lul weer bij haar naar binnen. Wat een heerlijke geile slet was dit toch. Hij trok haar hoofd weer naar achteren en keek haar aan. Of hij haar kutje moest volspuiten, vroeg hij. Ze knikte.
“Zeg het. Zeg me dat ik je moet volspuiten.” Hijgde hij.
“Spuit me vol. Spuit me helemaal vol.” Bracht Karin kreunend uit.
Hij liet haar hoofd los en greep met beide handen haar heupen beet. Wild begon hij haar te neuken. Ook als ze het niet had gezegd, had hij haar volgespoten. Maar hij wilde haar breken, haar vernederen. Zij was van hem. Hij had haar klem en daar genoot hij van. Zij zou zijn slavin worden, of ze dat nu wilde of niet. Grommend ramde hij zijn lul helemaal bij haar naar binnen en een golf van zijn warme zaad spatte diep in haar buik uiteen. Karin kreunde zachtjes van genot toen ze dit voelde en sloot tevreden haar ogen.
Na nog een paar keer een lading bij haar naar binnen te hebben gespoten, trok hij zijn lul uit haar kutje. Meteen golfde er een dikke stroom sperma naar buiten en stroomde langs haar dijen naar beneden. Hij trok haar omhoog en duwde haar vervolgens voor zich op de grond.
“Lik schoon, slet.” Beval hij en hield haar zijn lul voor.
Aarzelend pakte Karin zijn lul beet en raakte hem met de punt van haar tong aan. Ze had het nog nooit gedaan. Een weeïge, zoete smaak drong haar mond binnen. Langzaam kreeg ze de smaak te pakken en likte het sperma, vermengd met haar sappen, gulzig op. Toen ze daarmee klaar was, trok hij zijn broek op en mocht zij zich aankleden. Dat liet ze zich natuurlijk geen tweede keer zeggen, want hoewel ze er van genoten had, schaamde ze zich toch. Ze had er niet van willen genieten, maar haar eigen lichaam had anders besloten. En ze had er niets tegen kunnen doen. Voordat ze weg mocht moest ze hem haar lesrooster overhandigen, zodat hij haar kon indelen in het werkrooster.
“Zo.” Zei hij toen hij daarmee klaar en gaf haar haar lesrooster weer terug. “Je begint morgen om halfacht tot halftien. Daarna zie ik je morgenmiddag om halfvijf weer terug.”
Karin keek hem boos aan, terwijl ze haar lesrooster weer in haar schooltas terugstopte. Ze voelde zich enorm vernederd en wist dat ze er niets tegen kon doen. Hij had haar in zijn macht. Hij stond op en gaf haar haar tasje weer terug. Vervolgens liep hij naar de deur. Karin volgde hem. Maar voordar hij de deur voor haar open deed, hield hij haar nog eens tegen.
“Even wachten nog, slet. Voor ik het vergeet. Normaal maakt het me niet uit wat voor kleding iemand aan heeft, maar voor jou maak ik een uitzondering. Voor jou gelden strikte voorschriften wat kleding betreft. Voortaan draag je alleen nog maar korte rokjes en strakke shirtjes op het werk. Zoniet dan weet je wat er gebeurt. Begrepen?”
Karin knikte. Nu opende hij de deur voor haar en mocht ze gaan.
“Enne... Mondje dicht houden, hé!”
Hij gaf haar onder het voorbijgaan nog een flinke tik op haar achterste en sloot toen de deur. Met de tranen in haar ogen liep ze de winkel uit. Ze voelde zich vernederd en verslagen. Ze wilde het allemaal niet, maar kon er niets tegen doen. Hij had haar in zijn macht en ze was gedwongen om te doen wat hij verlangde, wilde ze niet de gevangenis in gaan. Snikkend fietste ze naar huis.

Word vervolgd.